Lenticulair

​ Ribbeltjeskarton!

Verslag van het Open Aanbod "Lenticulair print op de vlakbedprinter"

Zaterdag 10 december hebben we een open aanbod gedaan voor Lenticulair printen op ribbeltjeskarton. Het betrof een experiment, omdat nog niet was vastgelegd op welke manier dit te doen was. Het document moest in ieder geval uit twee beelden bestaan die door elkaar heen waren gewoven. Het document (JPG of TIFF) moest bestaan uit vertcale stroken. Foto A moest worden geknipt in verticale stroken van 2 mm. Die stroken moesten uitgespreid worden met een tussenruimte van 2 mm. De ontstane witruimte moest op dezelfde manier met stroken opgevuld worden van foto B.

De bedoeling was, dat foto A op de linkerkant van elk ribbeltje zou komen en foto B op de rechterkant. Als je het eindproduct dan scheefhoudt, zie je pas afbeelding A of B. Op welke manier de studenten dit document zouden vervaardigen, was hun eigen uitdaging. Er zijn verschillende manieren: Photoshop, Illustrator of InDesign. Ik had zelf mijn eerste poging in InDesign gemaakt. Dit gaat prima, maar is erg arbeidsintensief. Je kunt de foto plaatsen met "Plak Op Plaats", dan opschuiven en de linker- en rechter ankerpunten terugschuiven naar die 2 mm. Nauwkeurig gaat het, om wel te Copy Paste te doen (of beter: Step and Repeat) en dan de foto in het kader 4 mm naar links te schuiven via de coördinaten. Uiteindelijk wordt de foto 200% verbreed. Als je dan in een hoek van meer dan 45 graden er naar kijkt, lijkt het weer normaal.

Illustrator is ook geschikt. Je zou een lijnenpatroon kunnen maken en dan met Samengesteld Pad en Splits iets kunnen beginnen. Dit Illustrator lijnenpatroon geplaatst in een Photoshop-laag is ook een weg om te bewandelen. Na een uur of drie puzzelen, was het de studenten gelukt om een Lenticulair te maken. Nu nog het printen. We gebruikten hiervoor het ribbeltjeskarton en dat werd geprint op de vlakbedprinter. De moeilijkheid was het bepalen van de exacte breedte van 1 ribbel en het exact plaatsen op de printertafel, waarbij het midden van de eerste ribbel moest staan op het nulpunt van de printer. De eerste print mislukte, omdat we vergeten waren, dat we een verkleiningspercentage moesten invoeren. De ribbel was in ieder geval kleiner dan die 2 mm waar we mee waren gestart. De totale breedte van het karton werd gemeten en het aantal ribbeltjes daarvan werd geteld. Oppervlakte gedeeld door aantal ribbeltjes geeft de breedte van 1 ribbel. Die bleek 1,75 mm te zijn. De stroken in het digitale document waren 2 mm.

175 : 200 = 0,875 (wat het moet worden gedeeld door wat het is)

0,875 x 100 = 87,5

Dat bleek dus het verkleiningspercentage: 87,5 %

Eenmaal goed op de tafel gelegd en vastgeplakt en het juiste percentage ingetikt, kon het definitieve printen beginnen. Dat ging prima!

Er waren een aantal groepen bezoekers van de Open Dag getuige van dit avontuur. Het was een bijzonder leerzaam en leuk project. Ik heb aan de studenten die hebben meegedaan gevraagd, of ze film of foto wilden sturen en een verslagje van hoe digitaal tot het beeld zijn gekomen. Dit komt hopelijk ook op deze pagina te staan. WIe ook aan dit project wil werken en (hopelijk) een nóg slimmere oplossing heeft verzonnen, nodig ik van harte uit.

Jasper de Koster, Printstudio WDKA.