/A

De Nederlandse trendwatcher Lidewij Edelkoort, in 2008 nog door Time Magazine uitgeroepen tot één van de meest invloedrijke mensen in de modebranche, houdt van mode, maar constateert tot haat spijt "dat er een radicale verandering heeft plaatsgevonden in de mode die het huidige 'fashion system' geheel obsoleet heeft gemaakt."

In haar 'Anti-fashion-manifest', dat ze voorstelde tijdens de halfjaarlijkse trendpresentatie van haar bureau Trend Union, werd niemand in de modebranche gespaard: zowel de opleidingen, de journalisten als de reclame-industrie, iedereen moest eraan geloven. Volgens de trendwatcher heeft het woord 'mode' geen inhoud meer, en zal ze het voortaan simpelweg vervangen door het woord 'kledingstuk'. "De basisbeginselen van het modevak zijn verloren gegaan, en tenzij men opnieuw terugkeert naar de nobele belangstelling voor stof en snit, heeft mode geen toekomst meer", meent de trendwatcher.

"Tenzij men opnieuw terugkeert naar de nobele belangstelling voor stof en snit, heeft mode geen toekomst meer" - Lidewij Edelkoort Modeopleidingen zijn achterhaald

Volgends Edelkoort ligt de bron van het probleem zoals vaak waar kennis zou moeten worden aangeleerd: in de scholen. Ze is niet mild voor het huidige opleidingsprogramma van modeopleidingen wereldwijd. In de bacheloropleidingen ligt volgens haar de focus amper nog op de essentie van mode, zijnde de kleding zelf. "De scholen en modeacademies blijven jonge leerlingen leren om catwalkdesigners te worden, diva's. Dat leidt ertoe dat er tegenwoordig toekomstige modeontwerpers worden opgeleid die de stoffen niet kennen en niet weten hoe de textielindustrie werkt."

"De scholen en modeacademies blijven jonge leerlingen leren om catwalkdesigners te worden, diva's" - Lidewij Edelkoort Deze harde woorden waren ongetwijfeld even slikken voor de grote modeacademies uit ons land. De gerenommeerde Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen begrijpt waarom Edelkoort sommige standpunten inneemt, maar wenst toch één en ander juist te kaderen. 'Aandacht voor bepaalde stoffen, tricots en alternatieve materialen zijn speerpunten van de métierfilosofie van de Antwerpse academie. Voor ons is dat nog steeds de essentie van mode, en heeft de focus altijd op de kleding zelf gelegen. Het is wel zo dat het ambacht van modeontwerper zich niet enkel daarop toespitst, en er vele andere aspecten ook belangrijk zijn geworden, maar dat is nu eenmaal wat het vak impliceert, mode is altijd in ontwikkeling', aldus Barabara Voets, tijdelijk woordvoerster van de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten.

"Aandacht voor bepaalde stoffen, tricots en alternatieve materialen zijn speerpunten van de métierfilosofie van onze academie." - Barbara Voets, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen Wat betreft de vorming van individuen in modeopleidingen, die Edelkoort bekritiseerde in haar manifest, benadrukt de Antwerpse Academie dat de bachelor- en masteropleiding een unieke kans biedt aan ontwerpers om voluit voor een eigen signatuur te gaan. 'De Academie is op die manier een vrijplaats en schat die positie naar waarde. Dit wordt tevens internationaal bevestigd en gewaardeerd. Ook Lidewij Edelkoort maakte herhaaldelijk deel uit van de internationale examenjury aan de opleiding Mode van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, en liet zich toen enthousiast uit over de presentaties. Daarom vinden we dat haar aanval op de modeacademies wereldwijd iets mocht worden gerelativeerd', zegt Voets.

"Lidewij Edelkoort maakte herhaaldelijk deel uit van de internationale examenjury aan de modeopleiding en liet zich toen enthousiast uit over de presentatie" - Barbara Voets, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen

'Mode is dood, lang leve het kledingstuk'

Edelkoort heeft echter niet enkel kritiek op de opleidingen: de hele modebranche wordt door de mangel gehaald. Zo vindt Edelkoort dat de modejournalistiek onkundig bericht over de tendensen in het wereldje, en daarbovenop het vakjargon verkeerd gebruikt. 'Algemene kennis is vaak ver te zoeken bij moderedacties, zelfs bij de grote en invloedrijke spelers op de tijdschriftenmarkt zoals Vogue of Marie Claire. Kwaliteit in de modeberichtgeving is ondermaats geworden, en dat geeft mode een slechte naam.'

Ook de consument wordt niet gespaard voor de kritiek van Edelkoort. 'Het publiek moet wakker worden geschud en beseffen dat goedkopere kledij, vaak kopieën van ambachtelijk gemaakte ontwerpen, simpelweg niet kán. Als de consument kledij blijft kopen met zijn portemonnee in plaats van zijn hart, wordt mode slechts een concept dat geen reden meer heeft tot bestaan.'

"Marketing heeft de mode-industrie gedood door uitbuiting" - Lidewij Edelkoort Edelkoort gruwelt van het feit dat designers er door marketing toe zijn gebracht om een kledingstuk te beschouwen als eenvoudig accessoire in dienst van andere accessoires, zoals tassen en schoenen. "Als jullie een lijst maken, zien jullie dat er geen ontwerpers meer zijn die echt mode creëren. En dat doodeenvoudig omdat de marketing de mode-industrie gedood heeft door die uit te buiten, door de designers een vreselijk stressvol bestaan te geven waarbij hun originaliteit opgeofferd wordt; door de markt te verzadigen met producten die gemaakt zijn om mooie foto's en veel 'vind-ik-leuks' te verkrijgen, ten koste van kleding gemaakt om te dragen."

bron: http://weekend.knack.be/lifestyle/mode/mode-is-dood-trendwatcher-lidewij-edelkoort-lanceert-anti-fashion-manifest/article-normal-536209.html

En hoe staat het met de consumenten? Lidewij Edelkoort denkt dat de nieuwe generaties geen behoefte meer aan zullen hebben om in hun eentje een volledige exponentiële garderobe te bezitten. Ze citeert het voorbeeld van twee jonge Chinese vrouwen die niet genoeg geld hadden om beiden het ultieme zwarte droomjurkje te kopen en zonder aarzelen besloten om er dan dus samen één te kopen. Ook prijst ze projecten aan zoals de ’habibliothèque’, de kledingbibliotheek in Parijs die de mogelijkheid biedt om designerkleding te lenen tegen toegankelijke prijzen. Conclusie: "de kledingstukken zullen het antwoord zijn op het ontregelde fashion systeem. Een trend analyseren en conceptualiseren zal niet meer van belang zijn, tenzij men het doet vanuit een antropologisch en humanistisch oogpunt, tenzij men terugkeert naar de basisbeginselen van het ‘modevak’ met zijn nobele belangstelling voor stof en ‘snit’ zoals we zagen vóórdat de prêt-à-porter - de confectie - uitgevonden werd."

"Daarom zal ik het in de trendpresentatie van dit seizoen en in al mijn volgende presentaties niet meer hebben over mode – een concept dat geen reden meer heeft tot bestaan – maar over het kledingstuk."