User:Rensvanpinxteren

/subpagina notities rensvanpinxteren

Aantekeningen Making is connecting

Arts and carfts word bemoeilijkt door de relatie met kunst deze twee begrippen worden hierdoor gescheiden. Kunst betekent de creatieve vorming van ideeén en emoties tot visuele objecten, teksten, dans of muziek. Terwijl Ambacht uit deze positie is geduwd en word benoemt als het prestigieus uitvoeren van handwerk. De scheiding hiervan is een fenomeen dat is ontstaan in twintigste eeuw vanuit de westerse beschaving. Dit heeft geleid tot de scheiding van ‘het hebben van een idee’ en ‘het maken van een object’ deze twee komen weer samen in het design. Een manier om deze valkuil te vermijden is de positie die kunst als een superieur inneemt af te wijzen. Het boek The Craftsman beschrijft de éénwording van het denken en doen en de samenhang tussen lichaam en ziel bij het uitoefenen van een ambacht. Het proces en de exploratie bij het vinden en oplossen van een probleem geeft de ambacht een persoonlijk identiteit en burgerschap. Joie de faire is de benaming voor de plezier die je ervaard bij het creëren. Evenals het genot dat je ondervind bij de fixatie, het voelen van materialen en beweging die zich vormen tot uiteindelijke schoonheid.

De drang naar het maken en het plezier dat je hierbij ondervind is waarschijnlijk de reden dat ambacht overleeft en is daarom misschien ook wel sterker dan zijn verwant autonoom beeldende kunst. De mens geloof dat als je iets volledig wilt begrijpen, dat je er een eigen versie van moet maken. Ideeén, kennis en het leren komen samen in het maken. Terwijl autonoom beeldende kunst meer afhangt van de hiërarchieën en elites en waarop het werk is gebasseerd. Gaat ambacht meer over de creatititeit en het proces van het maken ervan. De ambacht gaat over de drift achter het maken van iets en hoeft zich niet te verantwoorden voor criticus, verzamelaars of curatoren. Ambacht is connectie tussen handwerk en de natuur. John Ruskin geboren in 1819 publiceerde The Stones of Venice, een boek dat grote indruk maakte op William Morris geboren in 1824 beide studenten aan het Oxford 1853. Ruskin was zeer productief hij wordt voorname herinnerd als kunstenaar, kunstcriticus en als sociale denken. Ook produceerde hij poezie en fictie, en schreef over architectuur, geologie, literatuur, wetenschap en het milieu. Ruskin verzette zich tegen de industralisatie en uitbuiting van het kapitalisme en zette zich in voor de gewone arbeider. Vandaag de dag zouden we hem omschrijven als een linkse socialist. Echter wordt Ruskin vaak omschreven als een ‘conservatieve’ dit doordat zijn opvoeding van de oude school was. Ruskin maakte strenge, rationele argumenten tegen de aanspraken van economen die het perfecte economisch systeem bedachten waarin individuele belangen worden losgemaakt van de sociale context. Hierin gelden dat de mens gelukkig was als hij zijn eigen leven had geperfectioneerd tot het uiterste. Ruskin was zich ervan bewust dat zijn critici hem zouden proberen te ontslaan door hem weg te cijferen als ouderwets, sentimenteel zonder ‘realistische’ benadering van de moderne industriele samenleving. Ruskin’s zijn sociaal-politieke opvattingen zijn goed gegrond. Zijn eerdere geschriften over kunst en aarchitectuur komen voort uit de nadruk op het primaat van de menselijke creativiteit. In ‘The Nature of Gothic’, richt Ruskin zijn aandacht op de definities van de kenmerken van de gotische architectuur. Hij specificeert waarom het zo bijzonder is en dat het niet gewoon een kwestie van een esthetische keuze. Ruskin bewondert de ‘wreedheid’ en ‘grofheid’ van de gotische stijl. Niet voor een mannelijke stoere reden, maar omdat hij ziet het als de liefdevolle omhelzing van de onvolkomenheden van de mensheid. De ambachtslieden die een bijdrage leverden aan het doordachte werk van de gotische gebouwen waren ‘slaven’. Maar de individuele waarde was hier ook van groot belang, je kan niet iemand dwingen om met absolute precisie te voldoen aan de vaste specificaties van een gotisch werk. Ruskin is daarom ingenomen met de collaboratieve eigenbelangen, de gecombineerde bouw van individuele eigenaardigheden en talenten, leiden tot een imperfecte, perfecte verbeelding. Ruskin suggereert dat het christendom tegen alle gotische ambachtslieden zegt ‘Doe wat je kunt’ en laat uw inspanning worden ingekort voor de angst om te falen. Hij zet deze fijne geest van edele en creatieve imperfectie tegen het onwaardige verlangen om zogenaamd ‘perfect’ werk te zien als kant en klare patronen. Hier moet een morele keuze worden gemaakt: ‘Je moet ofwel een instrument van het schepsel, of een man van hem. Dit kan niet beide. Een mens kan worden gedwongen te werken als een ‘tool’, na de precieze instructies van hun meesters, maar juist bij het maken van dingen worden ze ontmenselijkt en hun geest is mond gesnoerd. Of er word toegestaan dat ze kunnen denken en proberen, dit kan leiden tot ruwheid mislukking en schaamte. Maar dit ontketend wel het individu hier waar creativiteit en intelligentie wordt verstikt door repeterende machine werk in het nieuwe industriële landschap van Engeland.

Karl Marx Vandaag, erkennen wij het argument tegen de arbeidsverdeling als een sleutelelement van de marxistische kritiek van kapitaal-ism. Karl Marx arbeidsverdeling leidt tot een vervreemdend effect van machine-werk op de werknemer. Hier wordt de man een abstracte activiteit in de conditie van de machine. Volgens Marx en Ruskin is dit de primaire misdaad van het industriële systeem omdat de werknemer wordt bestolen van de gelegenheid om een object te maken en zich in te zetten voor zijn creativiteit. Alle ideeen van deze soort zijn gebaseerd op twee verkeerde sup-posities: de eerste, de ene man zijn gedachten moeten kunnen worden, uitgevoerd door een andere man zijn handen; de tweede, dat handenarbeid een degradatie, is wanneer het wordt bestuurd door intellect. Volgens Marx en Ruskin werd bij ‘het maken van’ het geestelijke en het fysieke verenigd in hetzelfde proces. Deze arbeid werd ontsierd, omdat deze niet alleen werden gescheiden maar ook omdat de intellectuele en het fysieke van elkaar werden ontdaan in het proces van het maken; Wij willen een man die uitdenkt en een man die uitvoerd in de vorm van college’s. Al wetenden dat de arbeider moet veelal moet denken, en de denker vaak moet werken.

William Morris Autonome creativiteit heeft een fundamentele waarde die de samenleving moet koesteren, dit om de morele autoriteit te behouden, als de kwaliteit van het leven. Morris geloofde hier hartstochtelijk in, en de nadruk op individuele creatieve expressied,dit bevoegd creatieve gemeenschappen te ontwikkelen. Individuele zelf-expressie ’het maken van dingen’ is dus van vitaal belang voor een samenleving zijn zogenaamd rationele systemen.

Morris was een goed georganiseerde ondernemer en multi-tasker, die geen tijd verspilden aan het creëren van een succesvol bedrijf in antwoord op zijn behoefte. In 1861 werd Morris, Marshall, Faulkner & Co. opgericht Autonome kunstenaars, schilderkunstenaars meubelmakers carvers en ijzersmeden produceerden handgemaakte objecten, behangpapier en textiel voor voor de inrichting van kamers in St James paleis. En het South Kensington Museum (nu het Victoria en Albert), evenals verschillende kerken. Morris handenarbeid was meer een hobby dan een commerciële onderneming geworden. Morris presenteerde zijn visie van een socialistische maatschappij waar ‘ We moeten een bibliotheek op elke hoek van de straat, waar iedereen alle de beste boeken lezen moet, in de beste en mooiste gedrukt. Morris was niet bedoeld om te beginnen met een ‘boeken voor iedereen’ publishing revolutie, zoals Allen Lane zou later doen met betaalbare Penguin paperbacks. In plaats daarvan maakte hij exclusieve handgemaakte schatten. William Morris had een ambachtelijk bedrijf bedrijf, en was ook toevallig een schrijver van poëzie en romans en produceren politieke kritiek en pamfletten. In het kort gezegd was William Morris een man met een visie van grote fundamentele hoop en optimisme.

Theodor Adorno’s Adorno’s geschriften zijn in de jaren dertig en veertig geprojecteerd, maar de criticus lijkt niet in staat om te geloven dat mensen zou zo stom zouden zijn dat ze blijkbaar genieten van het afschuwelijke sentimentele aanbod van de populaire cultuur-industrie. Aan de ene kant, het is een goedbedoelde houding: Adorno hartstochtelijk gelooft dat mensen beter verdienen. Maar aan de andere kant, is hij net lijkt walgt te observeren dat bijna iedereen een idioot is. William Morris kiest liever voor een vriendelijker aanpak om het dagelijks leven, dat mensen hebben binnen een systeem. Hij weet dat als een slaaf van het kapitalistische systeem, je geen controle hebt over de vrijheid van persoonlijke expressie en er geen vervulling is in de betekenis van het maken.

Een belanrgijk ascpect van rijkdom is het opslaan van kennis van alle soorten, kracht van communicatiemiddelen tussen mens en mens. meer dan 100 jaar vóór de opkomst van het World Wide Web, word er op gewezen dat de verzameling en verspreiding van kennis, communicatie tussen mensen, en de mogelijkheid te creëren en delen van expressieve materiaal, als het ware de route is naar plezier en vervulling. Het onderscheidende ascpect dat het hedendaagse wereld wijde web kent is dat het gebruikers de mogelijkheid beidt om gebruik te maken van een gelijk platform voor creatieve artefecten - zoals video’s, afbeeldingen en geschriften – die ze zelf hebben gemaakt en die hun eigen emoties of ideeën express delen. Door de ontdekking van het web is de DIY cultuur toegangkelijker de etiketten-kunst en ambacht hebben relatief onbeperkt kanalen voor het delen van de spullen die zij hebben gemaakt. Gezonde kunst, is ‘een kunst die moet worden gemaakt door de mensen en voor de mensen. Youtube kent zowel de interacatie tussen gebruikers als individualisme. Youtube word omschreven als ‘wisdom of crowds’ omdat het meduim word gedragen door gebruikers die samen te werken en bij dragen aan het produceren van de beste middelen. Hierbij hoeven we niet meer te kiezen tussen het individu maar interacteren we op het collectief.

De ideologische en intellectuele onderbouwing van de ambachtelijke kiesdistrict is niet een consistent geheel, Ik zal beschrijven hen als decoratieve kunst, de volkstaal, en de politiek van het werk die de uitdrukking ‘Arts and Crafts’ voor het eerst in deze contekst in 1887 gebruikten Kunst en kunst carfts wordt bemoeilijkt door de relatie met deze twee concepten die zijn gescheiden. Art betekent de creatieve vorming van ideeën en emoties om visuele objecten, teksten, dans of muziek. Terwijl Craft vanuit deze positie wordt geduwd en het woord als de prestigieuze presterende handmatig werk benoemt. De scheiding van dit is een fenomeen dat ontstond in twintigste eeuw van de westerse beschaving. Dit heeft geleid tot de scheiding van ‘een idee ‘en ‘ een object te maken’ deze twee komen opnieuw samen in het ontwerp ofterwijl ‘Design’.

DIY cultuur Zoals we hebben gezien werden ontmenselijkende industriële methoden verworpen vanwege een bezorgdheid voor de individele werknemer, maar het alternatief van de kunsten en ambachten geleid tot mooie handgemaakte producten die de typische werknemer niet kon veroorloven. Deze vreselijke paradox wordt onmiddellijk opgelost in de eenvoudige zin: ‘doe het zelf’. Deze oplossing naar de raadsel werd geholpen langs door Gustav Stickley, een meubelmaker, ambachtsman en architect, gevestigd in New York. Van 1901 tot 1916, Stickley publiceerde een tijdschrift genaamd de ambachtsman, begon als een US-based expressie van de Britse Arts and Crafts beweging en lanceerde gedetailleerde discussies over het leven en werk van de betekenis van maken II: CRAFT. Vandaag de dag, wordt de mainstream notie van ‘DIY’ geassocieerd met dagelijks het huisverbetering: ophangen van planken, monteren van flat-pack kasten, en tot vaststelling van de afvoerbuizen één-zelf, zonder professionele hulp. Dit is een alledaags, suburban soort fenomeen in de volksmond gezien als de betekenis van MAKING II.

Wanneer dit soort DIY culturen ontstaan worden er veelal alternatieve tegencultuur aan gekoppeld. In het bijzonder het formele onderwijsstelsel dat studenten hun hoofden met abstracte informatie vult voor de voer van het uitoefenen van een beroep. Hieraan het echt nut voor de wereld ontbreken. Ons onderwijssysteem, in zijn geheel, doet niets om ons elke vorm van materiële bevoegdheid bij te scholen. Met andere woorden, we niet leren hoe om te koken, hoe om kleding te maken, hoe het bouwen van huizen, hoe bedrijf je de liefde, de fundamentele dingen van het leven. Het hele onderwijs die we voor onze kinderen in school krijgen is volledig in termen van abstracties. Het traint u een verzekering verkoper of een bureaucraat.

Stewart Brand, die in 1968 zijn zelfgemaakte publicatie gelanceerde, The Whole Earth Catalog, was zeer successful en invloedrijk en had verscheidene verdere uitgaven tot 1985. -De uitdrukking ‘gehele aarde’, die wordt weergegeven als de titel van veel van zijn projecten, verwijst naar een gedachte dat hij in 1966 had, toen NASA een foto vrijgaf van het geheel van de planeet vanuit de ruimte. Deze zou leiden tot een wijziging van het bewustzijn als de mensen hun beperkte plaats in een wereldwijd stelsel realiseerden. Een week later, werd hij van de campus van de Universiteit van Californië-Berkeley gegooid. Voor het dragen van een neonkleurige sandwich box en het verkopen van 25 cent badges waarop te lezen: ‘Waarom hebben we nog geen foto gezien van de gehele aarde?’