User:Djdjdj

ONLINE PORTFOLIO

Photo by Jamel Shabazz

Notes Making is Connecting

Tijdens deze practice heb ik binnen het thema “Drawing and Printing” meerdere technieken voor het eerst uitgeprobeerd. Hierbij heb ik me gefocust op oude technieken zoals droge naald, aquatint en lithografie, maar ook op nieuwere technieken, zoals stencilen en scanning.

Droge naald en aquatint vallen onder diepdruk. Bij diepdruk worden tekeningen op glad oppervlak ingegraveerd, waardoor de lijnen en vlakken die afgedrukt moeten worden verdiept in de plaat liggen. Bij de droge naald-techniek gebruikt men, zoals de naam verraadt, een “naald” om een tekening in een koperen plaat te krassen. Vervolgens wordt hier inkt overheen verspreid en de overige inkt met de handpalm van de plaat geslagen. Etspapier bestaat gedeeltelijk uit katoen en wordt nat gemaakt voor het afdrukken, zodat de inkt tijdens het drukken met de pers (waarbij de druk meer dan 1000 kilo beslaat!) uit de groeven van de koperplaat in het papier wordt gezogen.

Aquatint wordt gebruikt om grote vlakken in te kleuren. Omdat bij diepdruk de inkt van de plaat wordt geslagen voordat er afgedrukt wordt, is het niet praktisch om grote oppervlakten uit te kerven met bijvoorbeeld droge naald. Daarom wordt er bij aquatint gebruik gemaakt van bepaald zuur dat het proces van roesten versnelt. Hoe langer de plaat in het zuur gehouden wordt, hoe donkerder de onafgeplakte gedeeltes worden. De etstechniek is rond 1400 ontstaan vanuit wapensmederijen in Europa. De techniek werd in die tijd alleen gebruikt om een afdruk op harnassen en wapens te maken, zodat deze afbeeldingen door de wapensmid konden worden gebruikt als staalkaart. Mooie afbeeldingen op harnassen en wapens dienden als reclame voor de smid.

Lithografie komt van het Griekse woord lithos (=steen) en grafein (tekenen). Hierbij maakt men een tekening op kalksteen, waarbij de tekening vervangen wordt door drukinkt. Deze techniek maakt gebruik van het gegeven feit dat water en vet elkaar afstoten.

De tekening word gefixeerd met Arabisch gom, waardoor de steen nog meer water afstoot. Door de steen te behandelen met zuur ontstaat er hoogteverschil, omdat het zuur alleen bijt op plekken waar geen tekenmateriaal is gebruikt. Deze stappen worden eigenlijk telkens herhaald om de steen klaar te maken om afgedrukt te worden. Hoewel het aantal stappen voordat de tekening daadwerkelijk kan worden afgedrukt relatief groot is, kan er met een volledig geprepareerde steen met tekening op hoge snelheid achter elkaar worden afgedrukt. De techniek is dan ook eind 18e eeuw ontwikkeld om binnen korte tijd grote oplages te maken en is voorloper van de offsetdruk.

Stencilen is de voorloper van kopiëren en kan met een Riso-apparaat worden uitgevoerd. Vele mensen verwarren de naam van het apparaat (Riso) echter met de naam van de techniek (stencilen). Het apparaat is in 1986 uitgevonden in Japan en werd voorheen gebruikt om in grote oplages te printen of fotokopien te maken, omdat de productie goedkoop is. Een Riso-apparaat bevat twee drums met daarop masters waarin kleine gaatjes worden gebrand die corresponderen met de ingescande afbeeldingen. Het papier gaat plat door de machine, waarbij inkt door de gaatjes wordt gedrukt. Het is mogelijk om een onbeperkt aantal lagen over elkaar heen te printen, als je de de masters steeds vernieuwt.

Bij de techniek scannen heb ik verschillende portretten uitgeprint en deze vervolgens onder de scanner vervreemd door deze tijdens het scannen te bewegen. Vervolgens heb ik een collage gemaakt van de vervreemde beelden en deze nagetekend, om te eindigen met een nieuwe sessie vervreemdingen onder de scanner. De afbeeldingen die eruit zijn gekomen zijn dus eigenlijk vervreemdingen van vervreemdingen.

_____________________________________________________________________________________________

REFLECTIE PROCESSEN

Voor ik met deze practice begon, had ik voor ogen dat ik nieuwe technieken wilde proberen omdat ik daar nog niet eerder de tijd voor heb gehad sinds ik hier op school zit. Ik had niet zozeer een bepaald eindproduct in gedachten.

Uiteindelijk ben ik super blij dat ik het gedaan heb. Wat me vooral heel erg verbaasd heeft is de gevergde arbeidsintensiviteit voor technieken zoals lithografie en etsen. Voor lithografie ben je bijvoorbeeld wel twee dagen bezig voordat je überhaupt iets kan afdrukken. En door constant koperplaten schoon te maken ontwikkel je binnen no time Johny Bravo-armen.

Ik ben het meest enthousiast over het stencilen en lithografie. Het stencilen vond ik tof omdat je met dezelfde afbeelding minstens 10 verschillende uitkomsten kan maken, door te spelen met kleur en draaien. Je weet nooit wat er uit het apparaat komt, dus het voelt daadwerkelijk als experimenteren. Lithografie vond ik ondanks het lange tijdbestek heel fijn werken, omdat je je illustratie direct op de steen plaatst en het voelt alsof je gewoon een potloodtekening op papier maakt. Mijn eigen tekeningen zitten vaak vol details en gradients en zijn makkelijk toepasbaar bij deze techniek. Bovendien vind ik de contrasten in de uitkomsten heel mooi.

De droge naald-techniek en het aquatinten vond ik "wel leuk", maar hebben me niet zo geënthousiasmeerd als stencilen en lithografie. De voornaamste reden is denk ik omdat het toepassen van details niet zo makkelijk gaat en ik het schoonmaken van koper gewoonweg heel saai en irritant vind. Hetgeen wat ik wel leuk vind, is het spelen met inkt tijdens het afdrukken. Dat is dan ook de enige weg om enigszins te experimenteren tijdens het afdrukken van het werk.

Scanning is eigenlijk hetzelfde als stencilen, maar dan gedetailleerder en scherper. De patronen die je kan creëren door je afbeelden mee te trekken met het licht vind ik heel nice. Je trekt je lijnen als het ware "uit elkaar" en dat kan dynamische beelden opleveren zonder dat je iets gedaan hebt aan je afbeelding zelf.

Over all zijn de uitkomsten redelijk autonoom en communiceren niet echt een boodschap. Dit vind ik niet erg, omdat het allemaal proeven zijn die voor mij vooral de technieken inzichtelijk gemaakt hebben. Ik heb nu een idee over de grondslag van bepaalde technieken en denk te snappen waarom ze ontwikkeld zijn. Daarnaast merk ik nu dat ik beelden meet aan gebruikte technieken, terwijl ik dit voor de practice deed aan de hand van de compositie. Het heeft mijn ogen geopend tot de oneindige mogelijkheden om beeld te maken binnen de al bestaande technieken. Uiteindelijk is alles mogelijk, als je maar begint.

______________________________________________________________________________________________

Al mijn hele leven ben ik bezig met illustreren. Op sommige momenten noem ik mezelf dan ook illustrator of kunstenaar. Afgelopen blok ben ik er echter achter gekomen dat kunst maken alles te maken heeft met crafts, en crafts de basis vormen voor het maken van uitingen binnen de beeldcultuur. Alle technieken die ik uitgeprobeerd heb zijn ontwikkelingen om bestaande technieken te verbeteren in de opzicht van onwikkelingstijd, kostenbesparing of simpelweg compositie. Ik heb meer respect gekregen voor mensen die zich bezig houden met analoge technieken.

Ik studeer echter advertising. Dit houdt in dat ik bezig ben met het ontwikkelen van commerciele campagneconcepten bedoeld ter bevordering van verkoop van producten en diensten. Klassieke advertising heeft alles te maken met posters en “analoge” uitingen binnen de beeldcultuur. Met de komst van technologie en het internet is advertising immens veranderd. Enerzijds zijn er de digitale bedrijven, die zich bijvoorbeeld bezig houden met het bouwen van banners, anderzijds is er een nieuwe stroming binnen het vakgebied dat zich bezig houdt met het bouwen van experiences. De laatstgenoemde richting is bedoeld om mensen een bepaalde emotionele band op te laten bouwen bij een merk.

Het bouwen van experiences, zoals Sid Lee Collective doet, heeft mij altijd getrokken. Door de practice Digital Craft te doen wil ik mijn kennis met betrekking tot analoge technieken verbeteren. Dit is me zeker gelukt: ik denk dat ik in dit blok meer geleerd heb dan de afgelopen anderhalf jaar dat ik hier op school zat.

Het is erg belangrijk om kennis te hebben van analoge technieken, zeker in de wereld binnen advertising. Analoge technieken vormen de basis van de beeldcultuur. Op het moment dat ik alleen kennis zou hebben van digitale technieken maak ik mezelf afhankelijk van het digitale tijdperk. De kennis die ik over analoge technieken opgedaan heb kan ik toepassen in het maken van campagnes, wellicht doordat ik in andere mediums denk en een breder visueel inzicht heb.

Het standpunt dat ik inneem bij het afgelopen blok Digital Craft is “Learning by doing” – enerzijds wijst dit op de kennis en ervaring die ik op heb gedaan door dingen daadwerkelijk uit te voeren in plaats van de hele dag concepten uit te schrijven. Anderzijds verwijst dit binnen advertising naar het bouwen van experiences, waarbij de klant het merk leert kennen door middel van ervaringen, dus “learning by doing”.