User:Robin cuppens

Wrapping

Historical example

What is wrapping?

Wrapping is a technique to keep something together with a material. Without glue, only using a specific material to bind
Na een klein onderzoek gedaan te hebben over wrapping, kwam ik tot het besef dat wrapping veel voor de mens heeft betekend. Als je terug kijkt naar een van de eerste textiel en kleding van de mens is deze allemaal gemaakt doormiddel van wrapping. Vanuit deze gedachte wilde ik een stuk stof zelf weven. Maar ik wilde een stapje eerder inspringen in het ontwikkelingsproces van textiel. Ik ben vezels gaan twisten op verschillende manieren zodat er draad ontstaat. Dit leek mij de oorsprong van de wrapping techniek toegepast op textiel. Als eerste heb ik een stukje draad gemaakt door met mijn vingers te twisten, hierna heb ik het spinnenwiel gebruikt. Uiteindelijk heb ik ook nog gevlochten.

Geschiedenis

(Rope> Wikipedia) A rope is a group of yarns, plies, or strands that are twisted or braided together into a larger and stronger form. Ropes have tensile strength and so can be used for dragging and lifting, but are too flexible to provide compressive strength. As a result, they cannot be used for pushing or similar compressive applications. Rope is thicker and stronger than similarly constructed cord.

History of Rope (Wikipedia) Het gebruik van touwen voor de jacht, het trekken, het vastmaken, het bevestigen, het dragen, tillen, en klimmen dateert uit de prehistorie. Het is waarschijnlijk dat de eerste "touwen" van nature voorkomende zijn lengten van plantaardige vezels, zoals wijnstokken, snel gevolgd door de eerste pogingen tot draaien en vlechten.

Impressions of cordage found on fired clay provide evidence of string and rope-making technology in Europe dating back 28,000 years.[3] Fossilized fragments of "probably two-ply laid rope of about 7 mm diameter" were found in one of the caves at Lascaux, dating to approximately 15,000 BC.[4]

De oude Egyptenaren waren waarschijnlijk de eerste beschaving die speciaal gereedschap maakte om touw te ontwikkelen. Egyptische touw dateert uit 4000-3500 vC en was over het algemeen gemaakt van water riet vezels. [5] Andere touw in de oudheid werd gemaakt van de vezels van dadelpalmen, vlas, gras, papyrus, leder, of dierlijk haar. 
Door het gebuk van kabels konnen duizende werknemers zware stenen trekken voo et bouwen van monumenten.

Vanaf ongeveer 2800 vC,wer er in china touw gemaakt va hennep vezelf. Hierna versprijd de ambacht van het touw maken zich uit tot Azie, India en Europa in de komende duizend jaar. 

touw gemaakt van hennep vezels in gebruik was in China. Touw en het ambacht van het maken van touw verspreid in heel Azië, India, en Europa in de komende duizend jaar.

In the Middle Ages (from the 13th to the 18th centuries), from the British Isles to Italy, ropes were constructed in ropewalks, very long buildings where strands the full length of the rope were spread out and then laid up or twisted together to form the rope. The cable length was thus set by the length of the available rope walk. This is related to the unit of length termed cable length. This allowed for long ropes of up to 300 yards long or longer to be made. These long ropes were necessary in shipping as short ropes would require splicing to make them long enough to use for sheets and halyards. The strongest form of splicing is the short splice, which doubles the cross-sectional area of the rope at the area of the splice, which would cause problems in running the line through pulleys. Any splices narrow enough to maintain smooth running would be less able to support the required weight.[citation needed]

In the Middle Ages (from the 13th to the 18th centuries), from the British Isles to Italy, ropes were constructed in ropewalks, very long buildings where strands the full length of the rope were spread out and then laid up or twisted together to form the rope. The cable length was thus set by the length of the available rope walk. This is related to the unit of length termed cable length. This allowed for long ropes of up to 300 yards long or longer to be made. These long ropes were necessary in shipping as short ropes would require splicing to make them long enough to use for sheets and halyards. The strongest form of splicing is the short splice, which doubles the cross-sectional area of the rope at the area of the splice, which would cause problems in running the line through pulleys. Any splices narrow enough to maintain smooth running would be less able to support the required weight.[citation needed]

Leonardo da Vinci drew sketches of a concept for a ropemaking machine, but it was never built. Nevertheless, remarkable feats of construction were accomplished without advanced technology: In 1586, Domenico Fontana erected the 327 ton obelisk on Rome's Saint Peter's Square with a concerted effort of 900 men, 75 horses, and countless pulleys and meters of rope. By the late 18th century several working machines had been built and patented.

Some rope is still made from natural fibres, such as coir and sisal, despite the dominance of synthetic fibres such as nylon and polypropylene, which have become increasingly popular since the 1950s.

Knot: A knot is a method of fastening or securing linear material such as rope by tying or interweaving. It may consist of a length of one or several segments of rope, string, webbing, twine, strap, or even chain interwoven such that the line can bind to itself or to some other object (the "load"). Knots have been the subject of interest for their ancient origins, their common uses, and the area of mathematics known as knot theory.

Knot theory is a branch of topology. It deals with the mathematical analysis of knots, their structure and properties, and with the relationships between different knots. In topology, a knot is a figure consisting of a single loop, abstracted from any physical rope or line, with any number of crossing or "knotted" elements. As such, it has no proper ends, and cannot be undone or untied. Various mathematical techniques are used to classify and distinguish knots. For instance, the Alexander polynomial can be used to distinguish the trefoil knot from the figure-eight knot and the unknot (a simple loop).[citation needed]

What kind of Wrapping do you have? ⁃ Knitting ⁃ weaving ⁃ knotting ⁃ binding ⁃ tufting ⁃ twisting ⁃ twirling

new skill-try out

Op de fabric station staat een punish machine. Deze machine en techniek heb ik nooit eerder gebruikt.
Omdat ik hier erg benieuwd naar was wilde ik deze techniek gebruiken voor deze opdracht.
Dit proefje is met de hand gemaakt, met een punish naald



Deze proefjes zijn met de machine gemaakt, dit gaat veel sneller dat met de hand.

shared example

Om te beginnen zijn we met de groep samengekomen om te brainstormen. We hadden onwijs veel verschillende ideeen en besloten om bij de volgende afspraak een duidelijke richtlijn te kiezen. We hebben gediscussieerd over het thema wrapping. Wat houd wrapping eigenlijk allemaal in? We kwamen op het feit dat de veren van een vogel ook een wrapping om het lijf heen is. Zonder de veren blijft het nog steeds een vogel maar is het bijna onherkenbaar. We besloten om thuis experimenten te maken van namaak vacht. Dat je duidelijk ziet dat het door de mens gemaakt is maar met de verwijzing naar een dierlijke vacht.

De mens heeft een huid. Maar wij dragen kleding om deze huid te bedekken, we schamen ons voor bepaalde delen van onze huid. Eigenlijk mist de mens misschien wel een vacht,. We dragen wel de vacht van een ander dier, dus wij wrappen onszelf met een wrapping van een ander dier zodat je onze wrapping (huid) niet kan zien. Dit vinden wij een vreemd fenomeen. Om deze reden waren we op zoek naar een methode om de huid aan te tonen. We kwamen doormiddel van experimenteren uit op latex.

Tijdens het maken van d neppe huid wrappen we onze eigen huid in om een afdruk hiervan te maken. We vonden dat de huid los van een lichaam een heel vervreemd beeld geeft. De huid zonder het lichaam ziet erg zelfs vies uit.
Uiteindelijk hebben we verschillende delen van het lichaam van latex gemaakt. Hierna zijn we gaan kijken waar we dit weer terug kunnen plaatsen op het lichaam. En hebben we de stukken verbind doormiddel van weven.

Sushi

Na het zien van de documentaire Jiro Dreams of Sushi, was ik erg verrast. Het laat zien wat je allemaal moet doorstaan heb om een sushi te maken. Het duurt wel 8 jaar voordat je alleen rijst kan koken voor de sushi. Sushi zie ik vanaf nu echt als een ambacht, door het geduld en de skills die ervoor nodig zijn om een sushi te maken. Doordat hier veel vaardigheden en tijd verijst voor zijn is het vaak erg duur en vaak voor de elite, dit zie je vaak terug in andere ambachten
Sushi zelf is natuurlijk een manier van wrapping. In een hap heb je verschillende smaken in je mond. Toen ik met Dieke erover gesproken had vonden wij het een oplossing voor het Nederlandse voedsel. In een hap heb je alles bij elkaar. Vanuit dit idee zijn we met eten aan de slag gegaan.

Pushed to the limit

Op dit punt in het process kwam ik vast te zitten. Er waren zo veel mogelijkheden wat ik allemaal kon doen, maar kon geen focus punt vinden, ik was te veel in mijn hoofd bezig. Dus besloot ik om alle ideeen die ik had op te schrijven.


Omdat sommige ideen nog niet concreet genoeg waren ben ik op zoek gegaan naar associates in bestaande kunstwerken.

Inspiratie

Dit heeft mij geinspireerd om veder te gaan met textiel en terug te gaan naar mijn eerste experimenten. Omdat ik tijdens het onderzoek op het internet erachter kwam dat touw een lange geschiedenis heeft wilde ik hier op door gaan. Ik wilde het vergroten en een dikkere draad maken. Na dit eenmaal gedaan te hebben werd ik geinspireerd door de esthetiek van de kleuren en draden. Het schuim leverde een duidelijke zichtbare wrapping op. En ben ik veder vanuit het schuim materiaal gaan werken. Ik wilde een nog grotere draad ontwikkelen.

Het werden leuke experimenten. Ik probeerde verschillende presentatie technieken uit. En vroeg mezelf afof ik met deze touwen weer iets anders moet inpakken? Of dat ik het als object zelf kan laten spreken. Het soort schuim wat in ik erin verwerkt heb, is ook een een verpakkingsmateriaal. Ik besloot om het nog groter aan te pakken, en me meer te focussen op dit verpakkingsmateriaal.

Dit is een anderhalf meter grote sculptuur. Ik ben begonnen met garens maken als historisch exemplaar, en heb dit tot hier veder uitgewerkt.

Comparative example

Na het maken vn mijn vorige experiment met touw was ik erg benieuwd hoe dit eruit zal zien als ik het verwerk in iets toegepast, zoals een stuk textiel. Of het dan een bruikbaar element wordt. Omdat ik de schuimtouwen nu een functie wilde geven, heb ik kleinere touwen gemaakt. Zodat dit makkelijk was om er mee te werken en zodat het een textiel experiment wordt wat misschien wel bruikbaar is.
Ik ben de schuimlijnen gaan weven, waardoor het twee technieken inzichzelf heeft.





Inspiratie
Terwijl ik dit experiment aan het maken was, deed het mij heel erg denken aan de elementen in het zwembad.

Why i make

Why I make:
Fashion Design is mijn studie, en tijdens mijn ontwerpen heb ik het maken echt nodig! Als ik niet op een gegeven moment begin met maken overdenk ik, maar door het maken sla ik weer een nieuwe weg in. Daarbij heb ik gemerkt dat ik veel meer ideeën krijg als ik het materiaal erbij betrek. Soms kan ik zelfs veder gaan met me alleen te focussen op het materiaal.
Wanneer ik naar mijn vorige kwartaal kijk gaat mijn concept vaak over het maakproces zelf. Bijvoorbeeld Q5, doormiddel van reparatie gaf ik een meerwaarde aan kleding die weggegooid werd. Uiteindelijk was het maakproces belangrijker dan het eindresultaat en heb ik workshops gegeven over mijn speciale reparatie techniek. Het denken over het maken heeft mij weer een stapje veder gezet, om vanuit hier weer door te gaan met het maken. Meestal ga ik te werk door maken en denken van elkaar af te wisselen. Als ik vast zit met maken begin ik te denken over mijn concept en als ik hier weer vast zit begin ik te maken. Wat mij betreft moeten deze twee elementen in balans met elkaar staan. Maar ook het maken stuurt men aan in het hoofd. De handen van de mens worden door de hersenen aangestuurd, dus eigenlijk kan je stellen dat er weinig verschil is. Alleen reageren je handen erop. Maar er zijn natuurlijk kunstenaars die alleen maar denken over het kunstwerk en het laten uitvoeren door assistenten, kijk naar Andy Warhold. Olafur Eiliasson kan je bijna een natuurwetenschapper noemen. Ik denk dat zulke kunstenaars in het hoofd een duidelijk plaatje hebben van wat ze willen. Terwijl ik me meer door het toeval kan laat lijden. Maar er zijn ook kunstenaars die zo veel mogelijk vanuit het toeval en het onderbewuste willen laten komen, kijk maar naar Karel Appel. Maar hetgeen wat déze kunstenaars doen is een bewuste keuze hierover maken, en wordt het juist weer een statement. Ze hebben bewust gekozen om onbewust te werk gegaan.
Ik wordt gelukkig van het maken! Het geeft mij op een bepaalde manier het gevoel van vrijheid en plezier omdat ik aan het ontdekken ben. Als ik kijk aan het eind van de dag wat ik gemaakt heb ben ik vaak trots en voel ik me erg productief, ik krijg energie om door te gaan in het proces. Ik wil iets maken wat je kan vast houden, wat je kan voelen en aanraken. Daarbij vind ik de esthetiek belangrijk, om het aantrekkelijk te maken.
Vaak begint het ontwerpen van een vorm met mouleren bij mij. Ik zoek de mogelijkheden op van de stof. In Q6 ben ik op zoek gegaan naar de mogelijkheden van een bestaande jeans waar ik zo min mogelijk aan wilde veranderen. Ik kwam erachter dat er ontelbaar veel mogelijkheden zijn om de vorm van een jeans te gebruiken. Deze ontdekkingen krijg ik alleen als ik maak. In deze opdrachten ben ik de kwaliteiten van het schuim op gaan zoeken. En wil ik het materiaal begrijpen en testen. Voor mij is materiaal ook in kleding erg belangrijk. Ik laat me vaak lijden door het materiaal, Je kan de perfecte drapering krijgen als je de geode stof erbij zoekt.
In de toekomst zou ik graag met een gevarieerde groep willen samenwerken en naar nieuwe mogelijkheden zoeken. Om bijvoorbeeld samen met een scheikundige oplossingen te zoeken naar bijvoorbeeld het overschot aan kleding. Ik ben van mening dat hierbij het experimenteren met materiaal erg van belang is. Een oplossing vinden met het gekozen materiaal zie ik vaak terug in mijn werk, en zo’n oplossing ontstaat juist door te onderzoeken wat er allemaal mogelijk is met een materiaal. Momenteel zijn er in de modewereld een aantal problemen waar oplossingen voor gezocht moeten worden. Hier kom ik ook gelijk bij een volgend dilemma. Waar ik wil staan in de mode? Fast fashion, productie ligt bij de machines in China, het ontwerpen is zeer productief. Het lijkt mij leuk om elk seizoen iets nieuws te ontwikkelen, maar deze manier is slecht voor de wereld en het milieu. Daar tegenover staat de design fashion, kwaliteit ligt hoog en is vaak verbonden met ambacht. De wereld gaat er minder snel kapot door. Maar het is te duur dus bijna niemand kan het dragen. Hoe gaat dit opgelost worden? Ik hoop dat ik tijdens mijn studie een richtlijn kan kiezen waar ik me vervolgens op kan focussen tijdens het maken.