Sanne & Robin

The project

For our experiments and findings within our project visit: http://digitalcraftrobin.blogspot.nl

Our project is about

Our interest for the project is about the identity of a person which transforms and develops through the technology of nowadays. Such as:

- handwriting, think of typ is the new writing

- emoticons, think of whats app..

- tone of voice, when you speak through a phone

- Facebook life, your life digital

- instagram life, a perfect digital life

- xbox kinect, your digital movements

etc etc

Mensen zien overal menselijke trekjes in of gezichten. Ze praten tegen hun dieren alsof het een mede mens is, overal projecteren wij een laagje menselijkheid op. Maar wat maakt dat wij een menselijke aanwezigheid ergens in voelen? En wordt dit beinvloed door technologie? Dat we de menselijke aanwezigheid gaan integreren zoals emoticons om dichterbij de echte mens te komen. Voorbeeld: een bandje met een stem die iets zegt in een donkere kamer afspelen. Mensen zullen geloven dat er iemand aanwezig is terwijl het alleen maar een apparaat is met een opgenomen stem. Of een handgeschreven brief die is ingescant of geplot is, geproduceerd door een machine maar toch van menselijke oorsprong. De kinect van de xbox, vertaald jou beweging naar een digitaal spel element waardoor je het spel kan spelen.

Main question: How can technology create the illusion of a human presence?

VS

VS

VS

What is the theme we're investigating? Why is this relevant?

How does this relate to body, identity and technology?

What is our research question? relevance

How are we structuring our research? relevance

What tools or methods could we / will we use to conduct our research? relevance

What is the foreseen result? relevance

What is the difference between our foreseen results and our initial experiments? relevance

Theoretical research

Ad Bergsma - het gezicht, het visitekaartje van de ziel. BOOK

Herkenningsstrategie Mensen lijken een stoel te herkennen aan de hand van contouren en losse onderdelen, zoals 4 poten, het zitvlak en de leiding. Gezichten daarentegen worden niet primair herkend aan de hand van elementen, maar door de relaties tussen de onderdelen. Van een gezicht wordt een (holistisch) totaalbeeld in het geheugen opgeslagen. Vandaar ook dat mensen vaak niet in staat zijn om te vertellen welke kleur ogen hun buurrvouw heeft of hoe haar neus eruit ziet, maar desondanks haar gezicht in één oogopslag herkennen. Dat de configuratie van de verschillende elementen in het gezicht belangrijk is wordt ook in experimenten bevestigd. Mensen blijken gezichten beter te onthouden als zij een globale omschrijving van een gezicht hebben gegeven, zoals vriendelijk, hard, mannelijk of popperig. De latere herkenning wordt echter niet verbeterd wanneer mensen wordt aangeleerd om zich te concentreren op details als de vorm van de neus, kleur van de ogen en de volheid van de lippen. De totaalindruk weegt het zwaarst. blz 52

Al eeuwenlang veronderstelt men dat er een vaste relatie bestaat tussen gelaat en karakter. De oude grieken opperden dat mensen het karakter zouden hebben van het dier waarop zij lijken. Zo zou een spitse neus wijzen op schranderheid, omdat jachthonden eveneens een scherpe neus hebben. Net als iemand met lange oren dwars en koppig zou zijn omdat ezels ook lange oren hebben. Even oude en even twijfelachtige theorieën komen uit China. De chinese interpretatie regels voor het aflezen van gezichten, Siang Mien, geven niet alleen aanwijzigingen voor het aflezen van iemands persoonlijkheid, maar ook voor het lot dat iemand te wachten staat. Elk moedervlekje heeft in Siang Mien een diepere betekenis en zo zouden vrouwen met een plek op hun bovenlip moeten rekenen op een zwaardere bevalling. blz 57

Het is absoluut zeker dat de onderdelen van de bouwkunst ontleend zijn aan de ledematen van de mens. Daarom moesten alle vensters in een ontwerp op elkaar lijken, net zoals ogen in het gezicht, en de ingang mocht op zichzelf staan , net zoals de mond een uniek element in het gelaat is. Michelangelo en collega’s hielden zich letterlijk aan dit soort regels. Zij bouwden bijvoorbeeld alleen gebouwen met een centraal gelegen deur omdat een gezicht met een scheve mond ook niet mooi is. De mens was voor hen de maat van alle dingen en deze gedachte heeft lang in de architectuur voortgeleefd. Dit kan bijvoorbeeld worden afgeleid worden aan de ontvangst van een Weens gebouw van Adolf Loos, een van de grondleggers van de moderne architectuur. Hij maakte voor het eerst nadrukkelijk gebruik van vierkante vensters zonder enig ornament. In de krant werd dit gebouw kritisch besproken onder de titel: het gebouw zonder wenkbrauwen. blz 109

De grootte van de pupil is gevoelig voor veel factoren. Daarom is de pupil wel beschreven als het enige zichtbare deel van de hersenen. De pupil reageert niet alleen op de hoeveelheid licht, maar de grootte ervan is ook afhankelijk van vermoeidheid, leeftijd, angst, alertheid en emotionele gesteldheid. Zo gaat sterke angst gepaard met een verwijding van de pupil omdat het gevaar op die manier goed kan worden waargenomen. De pupil verwijdt zich ook als reactie op aangename prikkels. Toon een heteroseksuele man een plaatje van een sensuele vrouw onzin pupillen zullen wijder worden. Mensen met grotere pupillen worden als aantrekkelijker en aardiger gezien. Vroeger in de renaissance vergrootten de vrouwen hun pupillen al met belladonna-oogdruppels en tegenwoordig wordt het ook gebruikt in de fotomodellen wereld. Pupil reacties kunnen ook aanwijzingen geven over ziekteprocessen in de hersenen. blz 169

Pareidolie

Pareidolie of pareidolia is een psychisch verschijnsel, een vorm van illusie waarbij iemand een zodanige interpretatie van onduidelijke of willekeurige waarnemingen heeft, dat hij hierin herkenbare dingen meent waar te nemen. De naam is afkomstig van het Griekse para (naast) en eidolon (beeld). De reden voor het verschijnsel ligt er waarschijnlijk in dat de hersenen behoefte hebben om verbanden tussen gegevens te leggen, ook als deze er eigenlijk niet zijn. Hierbij moet vooral gedacht worden aan het herkennen van patronen die op gevaar kunnen wijzen, zoals het silhouet van een roofdier. De kosten van het zien van te veel gevaar (een fout-positief ) zijn gering ten opzichte van het niet zien van een gevaar - dit kan iemand het leven kosten. Pareidolie ontstaat dus uit fout-positieven van de menselijke patroonherkenning. Het is een vrij alledaags verschijnsel, dat niet met hallucinaties verward moet worden.

Bekende voorbeelden van pareidolie zijn het zien van gezichten of dieren in de wolken of het zien van het mannetje in de maan. Bij de aanslag op het WTC in 2001 werd gerapporteerd dat mensen het gezicht van de duivel in een wolk hadden gezien. Ook kon men op een pakje Camel-sigaretten het beeld van Manneken Pis zien. In 1954 werd een serie Canadese dollarbiljetten uit de omloop gehaald, omdat men er het hoofd van een demon in meende te zien.

Het verschijnsel kan zich ook in auditieve vorm voordoen. Men kan bijvoorbeeld stemmen horen in het geluid van allerlei apparaten of in het geruis op geluidsbanden. Een bijzondere vorm van auditieve pareidolie is dat men berichten denkt te horen in (vrijwel altijd opzettelijk) achteruit gespeelde grammofoonplaten. Dit heeft een grote rol gespeeld in de snel groeiende populariteit van de complottheorie dat Beatles-bassist Paul McCartney in 1967 zou zijn omgekomen en sindsdien werd vervangen door een dubbelganger ('Paul is dead'). Veel "aanwijzingen" die men zag op Beatles-albumhoezen en hoorde in liedjes zouden dit aan moeten tonen. Bij psychologisch onderzoek werd vroeger gebruikgemaakt van de inmiddels verouderde Rorschachtest, waarbij iemand herkenbare patronen ziet in willekeurig gevormde inktvlekken.

Research through projects and things from other people

Seaman game

3D printer x tattoo

Elvira 't Hart