User:E.Stevens/pagename

Informatie object

Maker: Christian Augustus Barman

Titel: His Master’s Voice (2e titel: HMV Room heater)

Jaar: 1934

Materiaal: Verchroomd plaatstaal en metaal

Dient als: Heteluchtkachel

Herkomst: Groot-Brittannië

Afmeting: (30.5 × 41.5 × 31 cm)

Aankoop Boijmans: 1983

Foto's

Onderzoek

Ontwerper Christian Augustus Barman.

Keuze

De heteluchtkachel van ontwerper Christian Augustus Barman staat in Boijmans tussen andere huishoudapparaten en viel voor mij direct op door de onversierde vormen en het chrome gebruik. Daarnaast zweef de vraag lang door mijn hoofd; hoe kan dit uit 1934 komen? Het object ziet er tijdloos uit, wat een enorm contrast vormt met de andere huishoudelijke apparaten, en dat maakt het interessant.

Maker

Barman ontwierp strijkijzers, haardrogers en andere huishoudelijke apparaten voor Morphy Richards, wat trouwens nog steeds bestaat. Vele ontwerpers in de jaren '30 waren geïnspireerd door het modernisme en ontwerpen vooral producten voor industriële klanten maar er was vraag naar simpele producten voor het huishouden. Via een omweg kom je er achter dat de kachel in de Art Deco stijlbeweging is bedacht en gemaakt. Zo omschrijft een verzamelaar over de heteluchtkachel: "Waarschijnlijk de beroemdste elektrische kachel, aanwezig in menig museum, waaronder Boijmans Van Beuningen en het Victoria & Albert. Een buitengewoon plastisch bibendum-achtig geval, een ontwerp van Christian Barman uit 1934, passend in de streamline-variant van de art deco en daarmee gelijkenis vertonend met bijvoorbeeld de grille van een Cord automobiel. De kwabben zijn ook nog dubbelwandig, het lijkt daardoor meer beeldhouwwerk dan plaatstaal." - Bron

Detail van HMV-plaat.

De titel van het object His Master's Voice (afkorting HMV) is de naam van oude Engelse platenlabel uit 1899. Het platenlabel is al sinds de jaren '80 niet meer actief, maar de winkelketens bestaan nog. Het beeldmerk van HMV werd erg populair door het opvallende hondje, Nipper genaamd, voor een grammofoon. De reden waarom de heteluchtkachel van Barman de naam heeft gekregen van een platenlabel is voor mij nog onbekend.

Look a like

De vormen van de heteluchtkachel van Barman lijken nog steeds gebruikt te worden. Het doet mij denken aan vormgeving van Apple producten; zoals bijvoorbeeld de Magic Mouse en de iWatch.

De vormen leken voor mij overal in terug te komen. Zo zag ik de vormen terug in mijn deurstopper.

Making of

Ik wil graag het onderwerp warmte van de heteluchtkachel behouden, niet perse zijn functie maar meer de sfeer. Dat zie ik voor me als een lichtbron of ander element wat sfeer / warmte naar voren brengt. Daarnaast zijn de vormen van de kachel zijn karakter. Daar wil ik vooral met het materiaal mee spelen . Welk materiaal is daar geschikt voor om binnen korte termijn iets neer te zetten?

Allereerst begon ik alle maten per verdieping van de kachel uit te meten. De enige maten die ik had gevonden op internet waren maten van de hele kachel. Ik heb in Photoshop per pixel alles uitgemeten en kwam op de volgende maten per schijf:

- 1e schijf (breed: 33,85cm - hoog 4.24cm)

- 2e schijf (breed: 36,97cm - hoog 2.67cm)

- 3e schijf (breed: 40.28cm - hoog 3.74cm)

- 4e schijf (breed: 41cm - hoog 7.09cm)

Tegenslagen

Het eerst wat mij te binnen schoot was kaarsvet - niet te hebben gehoord dat een klasgenoot ook met kaarsvet werkt - om een gehele kachel van te maken. Nadat ik met verschillende docenten had gepraat begreep ik de opdracht pas goed. Kaarsvet gieten in een brede diepe pan was 'to easy' maar een test was er.

Kaarsvet liet ik even links liggen en kwam met het idee om de kachel van beton te maken. Ik bedacht mij dat kachels ruimtes opwarmen binnen, in de meeste gevallen, betonnen muren. Daarnaast zie ik bijna nooit ronde voorwerpen van beton. Het materiaal fascineerde mij opeens. Vooral wanneer ik onderzoek ging doen naar beton, met in mijn achterhoofd dat beton in huis verwarmd wordt door een kachel. Alleen de vraag zwierf dagen rond in mijn hoofd; met wat ga ik de ronde vormingen van de kachel produceren?

Zonder enig verstand van beton ging ik naar de keramiek werkplaats, waar ik net als alle andere werkplaatsen maar één keer ben geweest. Als audiovisueel student zit je meer en deels in het blaak gebouw en maak je geen gebruik van de werkplaatsen, wat eigenlijk toch best zonde is. Gem, één van de keramiekdocenten, scheen enig verstand te hebben van beton, begreep ik van zijn collega's. Hij legde alles uit over beton en hielp mee met denken. De karakteristieke vormen van de kachel zou in beton niet tot zijn recht komen, vertelde Gem. Echter later liet hij mij de schijven van de kachel eerst in vorm kleien. De bedoeling was om de ronde schijven van de kachel in beton te gieten nadat ik met klei een mal had gevacuumd in de werkplaats. Vervolgens een cilinder in het midden te maken van een rooster en daarin een gloeidraad lamp.

Eenmaal de mal te hebben gemaakt, goot ik beton in de vormen met als hulpmiddel een emmer die de vorm van de cilinder creëerde. Wat uurtjes later leek het beton hard te zijn om uit de mallen te halen. Jammer genoeg braken de schijven door midden in stukken. Dat zorgde voor vele vragen; teveel of juist te weinig water gebruikt? Het antwoord was simpel nadat ik Gem, de docent van keramiek, had gesproken. Wanneer je met beton in de breedte werkt moet je gebruik maken van staal die de beton bij elkaar houdt. Daarnaast zorgt beton ervoor om boven de lading te drukken naar beneden, zoals rechthoekige betonnen blokken. Tijdens de les van Tim begreep ik dat het knutselwerk, de vormen die ik in klein met mijn handen had gemaakt, niet de bedoeling was van de opdracht. Ik baalde verschrikkelijk aangezien er voor deze opdracht zo weinig tijd is en ik nu gigantisch tijd had verloren. Ik moest iets anders verzinnen om de vormen te creëren. Tim duwde mij de piepschuim kant op.

Als transformatie dacht ik aan het projecten van warmte. Wanneer je boven de vlam kijkt bij een kaars zie je de luchtspiegeling die vervormd bij het raken van warme en koude lucht. Ik besloot een oude luchtkacheltje uit elkaar te halen en alleen de kachel zelf te gebruiken. Het leek mij geinige maar ook interessante combinatie om de kachel te verwerken in een boomstam. Hout zorgt er eenmaal voor dat een vuurkachel op hout brand. Na wat gesleuteld te hebben aan de kachel, samen met Tim, sloot ik de kachel weer aan. Met enig ervaring op zak van elektriciteit schaam ik mij diep - inmiddels is het al weer twaalf jaar geleden dat ik ben afgestudeerd als elektricien (VMBO) - want de stoppen vlogen eruit. Ik had kortsluiting gemaakt en de kachel was stuk. Ik had bijna weer een volle week weggegooid met de tegenslagen die ik had. Ik was alleen nu wat experimenten verder maar een product was er nog niet. Ik moest iets anders verzinnen terwijl de stress alleen maar meer werd.

Met piepschuim kan je 'simpel' met warme draden snijden. De techniek bestaat er al een tijdje maar toch wordt er nog steeds geëxperimenteerd in nieuwe machines waar met draden verschillende egale vormen worden geproduceerd. De uitdaging was er voor mij om een nieuw systeem neer te zetten. Ik verdiepte mij meer in het solderen in piepschuim en kwam alleen maar uit bij hobbyisten die hun eigen decoratieve dingen maken voor hun modeltreinbaan. Na wat bezoeken in verschillende bouwmarkten kwam ik thuis met een soldeerpistool. In de ze pistool zitten twee ingangen waarmee je bijvoorbeeld een staaldraad in kan doen. Het idee was er om de vorm van de kachel te maken in koperdraad en vervolgens in de soldeerpistool te zetten. Een blok piepschuim zou op een draaiplateau moeten gaan draaien wanneer ik met een hete draad er langs zou gaan. Ik heb de soldeerpistool ongeveer vijf minuten in mijn handen gehad nog voordat hij er mee ophield.

Ik ben nu van plan om voor de transformatie object bij de 'boomstam' plan te blijven. In de scheuren van een Zweedse fakkel verwerk ik verschillende led lichten die ik dicht kit met transparante siliconen kit. Inmiddels heb ik weer een soldeerpistool gekocht en ben ik van plan om de vorm van de draad kleinschaliger te maken om in het piepschuim te branden. De opdracht werkt contra aangezien ik perfectionistisch ben en de lat altijd voor mezelf te hoog leg. Nu voelt het alsof ik totaal naakt iets aflever zonder enig verstand. In de audiovisuele circuit, bekend terrein, ben je nog in staat om achter je laptop in de nabewerking details te veranderen. Toch is het voor mij een perfecte manier om met deze minor en deze opdracht zo eens het onbekende te onderzoeken en misschien eens niet de focus te leggen op perfectionisme maar mijn onderzoek.