User:Lotte.W

T o o l s O f T h e T r a d e P r o j e c t

M O N M O O N M O O O N M O O O O N M O O O O N M O O O O O N M O O O O O O N M O O O O O O O N M O O O O O O O O N M O O O O O O O O O N M O O O O O O O O O O N

MOON as a goddess MOON as a guide to planting MOON as the female cycle MOON to help measure time MOON creates seasons MOON

HYPERREALITY as more and more to come HYPERREALITY has nothing to do with reality anymore HYPERREALITY only referes to itself HYPERREALITY

'HyperReality is a technological capability like nanotechnology, human cloning and artificial intelligence. Like them, it does not as yet exist in the sense of being clearly demonstrable and publicly available. Like them, it is maturing in laboratories where the question "if" has been replaced by the question "when?" and like them, the implications of its appearance as a basic infrastructure technology are profound and merit careful consideration.' - Nobuyoshi Terashima

TEKST 2

S T I L L N O T F I N I S H E D (PFD comes online as soon as possible)

L o t t  e    W i e r i n g a   -   D  i  g  i  t  a  l    C  r  a  f  t   -   T  o  o  l  s    O  f     T  h  e     T  r  a  d  e   

  F  O  U  R     T  H  O  U  S  A  N  D     w  o  r  d  s     a  n  s  w  e  r  i  n  g    

T h e   d e f i n i t i o n   o f   m y   p r a c t i c e   i n   r e l a t i o n   t o   n e w e r   t e c h n o l o g i e s   

  In the thousand words I wrote a couple of weeks ago I told that there wasn’t a real definition of my practice in relation to newer technologies yet. Easy said, but not that easy done. I quickly started realizing that the conclusion and definition made in the article actually happened to be the starting point for this next project. Due I didn’t made a real conclusion I kind of began empty handed. So you can imagine it was quite hard for me to get myself started with the TOOLS Of The Trade Project… This project title already declares it has to do with developing a TOOL. And I felt like I did not developed a specific ‘craft’ for my own. Even though I’m already more then four years at the Willem de Kooning academy now. It was impossible for me to tell people this is what I do. When people asked me, I just chattered a little around without giving a clear answer. It was like responding to the - ‘ What kind of music do you like? ’ – question with ‘ Oh I just like a lot, sort of everything ’. I noticed it but never changed it. ‘Why’ is something that may be asked… Of course this has a lot to do with myself. I never gave myself the time for some good thinking and defining what it is I’m doing and making. I sort of searched for similarities and recurring themes and subjects but only could place it under some sort of growing changing thing. The conceptual part always contained gabs and missing pieces but in some sort of way I always managed to get away with it. This getting away easily has probably to do with the field of study I choose. Teacher in arts isn’t really specific in terms of the artistic practice. They give you a lot of freedom; it’s all up to you how much you want to get out of it. They allow you to flow to whatever you want and to do the thing you want to do without the need of linking it to specific disciplines or give yourself a good reflecting look on the things you happen to do. With this not knowing what my craft is, you can imagine it’s hard to define it to anything at all. As to be expected, I’ve had quite some struggles in those weeks until now but lucky also had some insights. So, second article, second chances. I give myself a good new try to define my practice in relation to newer technologies.  

Sometimes I incline to forget I’m studying teacher in arts and this is also where I’m graduating in, even though occasionally I don’t even want to… In the second year of my study I came to the conclusion that at this point of my live being a teacher isn’t where I would shine at my best. But after having two study switches i wanted to finish this thing I started. Lucky it lies not that far from my interests. Thinking about educative design is for example more heading in the direction I want to be so my last internship will be at a educative design agency. Educative design can be seen in many ways and sounds a bit vague in this manner, that’s why I’ll enlighten the alignments I‘ll be using and heading in to make my practice more clear. Most of all I mean education itself and how it’s been giving in schools (primary-, middle- and high schools) I have my idea’s about how it can be completely redesigned from a creative point of view so the way children and students are learning will be way more natural and logical. Kids are learning all this knowledge they mostly never will use again. Of course general knowledge is important, but things are weird, illogical. This can be arranged much better by . I don’t have ideas yet how this will come together by using newer technologies. An important thing will probably be the opposite, by using less technology. Because in many ways it doesn’t make people smarter or learn more quickly. It’s now for the first time in human history our brains seem to be stagnating in size or even growing smaller... From a Human reproduction point of view this is good because with those never stopping growing heads it was getting harder and eventually impossible for women to squeeze out babies at parturition because the female hips weren’t evolving to a bigger size to fit those heads again. Some people say this shrink has to do with our brain getting more efficient. Well, I have to say I’m not so sure about that. We all carry our mobile phones with us all day, all week, all year long. We always have immediate access to any kind of information we want. So the need of storing this information in your head becomes less necessary. You can look it up at any possible time again. It makes our brains lazy. And the continuous looking at screens makes our eyes tired and at the same time keeps us up longer because of the blue light which awakens our brains and can cause trouble with falling asleep. And getting less sleep makes you even more dull and foolish because sleep is actually the most important thing to keep your brain healthy, fresh and ready for learning and storing new information. You can almost see it as a vicious circle…

  Knowing the fact that our brain is even more active when we sleep than by watching television already says a lot in my opinion. All this plain watching to blue screens does nothing for your brain, for learning and for being creative. We lost touch with our daily reality and our consciousness. Don’t get me wrong. I’m happy technology is here and it also does a lot of good things, scientifically seen. But my main concern is it should help us becoming smarter and more aware but it seems to be it only helps us getting the opposite. The society relies on Internet and technology; we take everything they see and find there as true. I think we became using technology in the wrong ways. It doesn’t make us happier, smarter or more aware of our surroundings. It does make some things easier, which is nice but too much easiness leads to a decrease in learning. Students who get an overload of technical ‘comfort’ or a constant possibility to direct feedback seem to be insufficient challenged to develop own reason, intellect and critical reflection. Students who overuse technology think they get the curriculum and understand it completely but eventually this understanding appears to be very superficial. It’s actually the same thing as with the digital craft minor. You think you can do it all with technology, but you end up only knowing and working with the tools been given. Actually the statement made with this digital craft minor is pretty clever and reliable on everything, our whole society. You only learn what the system wants you to learn. Any other explanation and visions of our being here and how we evolved and function in the world are out of the question. And this is why I’m making my tool! 

For quite some time I wrote down my figments, thoughts and ideas. Until eventually I came to the insight of what I wanted to do. My ideas ended up going in something organically growing thing. Something that seems to be, but not is. I thought i found a way to visualize my ideas. Unfortunately for me this idea was whipped away out of sight  almost immediately. I was asked, ‘ what is your tool? ’ And, mostly, ‘ why? ’ I couldn’t come up with some real answers. In my head it all came some sort of magically together without clear reasons. No one understood what I was trying to tell so I realized I had to do it differently. In my search to some roots to hang my ideas on and hold on to I red something that reminded me to a philosophy lesson I’ve had three years ago. French philosopher: Jean Baudrillard. Suddenly it all fell and came together. In one of his theories, the simulacrum theory (in Dutch: schijnbeelden theorie) he discusses the reality from the images we know and presume to be true. Hereby he mostly means our ever-growing world of digital culture and media and the spot it claims within our society and everyday life. You think you know something because you saw something on television, the Internet or a different kind of source outside of yourself. We lost the affiliation to the real world. Take a volcanic eruption and imagine it, how does it look? I see a mushroom shaped explosion in my head which reaches up miles in the sky, and even can produce lighting in itself and whereof descend toxic gasses return to the earth again. I think of the rain of ashes and the swirling lava rivers that devastate everything on its path. In history, some of these eruptions where so big they whipped out almost the entire populations living on the planet. Like what most likely happened to dinosaurs. This knowledge didn’t came to me by standing next to a erupting volcano. Like most of us I know this from the images I’ve seen on television, photos, the Internet, etc. I presume it’s true and think my idea of its representation lies quite close to reality. But is that the case? Exactly this is what I find so interesting about it. I see so many connections to my own figments and finally can explain myself in a way that, I think, people understand me.    

Our knowing of the world is no longer based on our own experiences. The reality stands directly opposite against the illusion created by our visual culture. Baudrillard calls it hyperreality, whereby he declares we start living in an aimless world. So said, reality and hyperreality are opposites. The lie of the image becomes so absolute it creates a ‘homicide on reality’: by taking what is happening onscreen and making it a part of your real life by for example watching television, you are doing your job of supporting the matrix’ desire to confuse us about the nature of reality. Proving that something doesn’t have to happen to feel real to people.    

Please notice; it is not this black and white, as it now appears to be. The simulacrum theory divides images in four different categories. These four categories represent each a phase in the evolution of the image.   1. The image is a representation of a fundamental reality.  2. The image masks and prevents a fundamental reality.  3. The image masks the absence of a fundamental reality.  4. The image has no relation with any kind of reality; it’s a pure simulacrum on its own.    

Baudrillard connects the first two phases to a notion of good and bad. He says: ‘ In the first case the image is a good appearance, the representation is of the sacramental order. In the second, it’s an evil appearance; it is the order of the maleficence ‘. He says an image is good when it represents the reality as close as possible. This follows in the second; an image is bad when it doesn’t. The third phase is characterized with a transition to the world of manifestation and simulacra. A judgment about the veracity is in this phase no longer possible. The reality, and there by our ability to judge about this reality misses. The fourth, and last phase of the image is it’s own simulacrum. This one is the most important for Baudrillards theory. This last phase of the image is also known as hyperreality. In this phase the simulacrum became an illustration outside the normal order of appearances. The simulacrum no longer has a reality it refers to. The image is only a manifestation of its own, a pure simulacrum. ‘It is no longer part of the order of appearance, but of simulation’. Meanwhile it is impossible to distinguish the simulacrum of reality because reality (so seems from the third phase) no longer exists. The reality is replaced by simulacrum. But at the same time, the simulacrum is never the thing which hides the reality - it is de reality which hides she doesn’t exist. The world we live in ends up being a copy of the physical reality (this also can be conjugated to the existence of parallel universa - and the kwantumtheory). Images who used to refer to a real reality now take the place of this reality. The simulacra which builds this reality  refers only to itself, whereby in this reality the simulacrum is the only thing giving meaning. This hyperreality simply said has been giving form by us experiencing the real world only by media. The thing we watch in our living room or at our mobile phones replaces the physical reality. We don’t know any other world than the one served up by the media. Hyperreality is an inability of consciousness to distinguish reality from a simulation of reality. Hyperreality is seen as a condition in which what is real and what is fiction are seamlessly blended together so that there is no clear distinction between where one ends and the other begins. This last state of simulacrum, the real hyperreality is an effective deformation of reality.

Obviously we all have our own interpretation about what this ‘reality’ is I keep talking about. Every person sees and perceives everything differently. This everything is some sort of representation of 'reality'. Even what we perceive as our daily reality is an interpretation, it relies on the tools we have been given to interpret this world. These tools are our senses, we all have five: we hear, see, taste, feel and smell. Make sure you don't forget even this is relative; we are able to only see a certain spectrum of lightwaves of light. For example, Ultra Violet light stays invisible for us meanwhile cats are able to see it. They perceive beautiful patterns and colors on the wings of birds, some flowers and plants. Is this less true or real because we aren’t able to see it? This is something I find extremely interesting and I want to weave it within this project. 

But for this project I’ll focus on the theory of Baudrillard. In this way I’m able in keeping it small, understandable and manageable for myself and to others. So for now, my tool isn’t a physical one you can touch. It is an idea, a call for consciousness, it is something to make people wonder and ask questions about this reality we live in and take as true. I want to give the viewer a new pair of eyes, help them see the world from a different point of view. Is what you think you see, really what you see? This can affiliate in many shapes and forms; I’ll use the moon and his phases for visualization. The moon as a metaphor for something we all know and have seen but at the same time almost no one of us people ever experienced it for real. We know all kind of stuff about it but almost no one ever came closer to this celestial body then the widely 400000 km it stands away from us. We generally see this little white dot in our sky at nighttime. We are able to watch it by telescopes but the number of people who came closer by are countable on five hands, and only twelve of them ever really walked on it. The moon is fairly mystical, causes our tides and seasons and only few people know how big it's influence is on making the earth habitable and more stable as a planet. In addition it is floating, if not drowning, in crazy theories and ideas about it's creation. It is something people keep talking and wondering about. You keep watching, it’s appearance and spot in the sky changes every time you take a look at it. It’s an optical illusion created by together the sun, earth and the moon itself. At lot of theories about it’s manifestation dazzle around the internet. The most common idea says the moon took shape after a heavenly body hit the earth in it’s early days. They merged together and the detritus launched into space cluttered together to form our moon. Which accidentally happens to take almost the exact same time to circle around it’s own axis as it takes to gyrate around the earth. So we only see one side of the moon, or to be exactly, 59% of it’s surface. Which causes some people to think it’s all a big big set up and the other side (far-side) of the moon is inhabit by aliens to watch us closely. A small group of people take this theory to the next level and assert the moon is hollow with a shield of 65 km thick. To proof their thoughts these people point to the relative shallow craters the moon has, they claim this is naturally impossible, comparing the woofs creators  width and depth. And think about solar eclipses, they are actually a near miracle, they don't happen anywhere else in the solar system. The only reason they can occur is because of two factors. The Moon is 1/400th part the size of the Sun, and the Moon is capable of standing at a position 1/400th part of the distance between the Earth and the Sun. Besides, the moon and the sun perform an elegant and most unlikely dance. At times when the sun rises at dawn as far north as it can, the Moon sets as far south as is possible. Similarly, when the Sun rises at its extreme southern position, the Moon sets at its most northerly. The same is true of Sunset and Moonrise. Hardly anyone even realize that this takes place, let alone appreciably understand how incredible it is. There is no mathematical rule or law of physics that says this should happen. It is simply a consequence of the Moon's orbit and positioning and yet as a random chance event it seems virtually miraculous. At last, also it's size and mass (the moon is way to light) are odd for being a natural satellite. By their insights this only can be declared if the moon has some sort of an metal shield and is put there in place precisely by other beings, underneath accomodate a group of aliens. This should also be the reason why we never returned to the moon again and why men like Neil Armstrong never talk openly about their adventurous moon experience. There would be too much to tell, they don't wan't us to know. Other people persuade the moon is just a hologram, only there to fool and entertain us.  Well, as you can see, there are a lot of reasons why the moon is so interesting and can be used for creating a hyperreality, because it's genesis is still something speculable. There are more options, non of them are proven so far, no conclusions can be made.  

To accentuate the importance in raising- and asking questions, think for yourself and don't take everything for true I recently came by an extraordinary fact. The map of the world, as we know it happens to look completely different from what we're all thought. Something everyone takes as true, because why would you question? Ends up being extremely misrepresent, on purpose.  On 'normal' maps of our earth all western countries are depict much bigger then they are in reality. On the other hand the opposite for the developing countries. A reason for this can be found in the association of the world compairing size with power. Hearing about this completely shocked me but didn't surprise me. (Check 'The Peters Project' if you became curious.)

I think I explained myself well enough now for why I want to do this and why I'm making my ask-question-raising tool. Is what you think you see really what you see? And, also not insignificant, this way of using the ‘tool’ matches nicely with my field of study, teacher in arts. My circle is round again.   

THE INSTALLATION I want the installation to be interactive. So the viewer can decide how ‘real’ the image watched will be. This can vary from a realistic view on the moon and it’s phases to something that doesn’t even refer to the moon anymore but still feels and looks like it. This world is full of mysteries and the viewer is able to create one for itself. As a 'ici n'est pas une…' 'Ici n'est pas la Luna'

It’s larger cultural context: It has to do with our society, the way we live think and like to fill in our time. You can see it as an addiction. We get bored easily and always want more.

Representation of reality is since the time we’re able to make representations, an discussion. Take for example photography. Something which is/was seen as a pure representation of reality, the given image is taken out of the ‘real’ world. But nothing can be more unreal, especially now when editing is available for everyone. Even NASA is editing their images from space to make it look more interesting, while considered by most as true.

sources:

THE PETERS PROJECT http://livelearnevolve.com/peters-projection-world-map/

www.whobuiltthemoon.com

What do i mean with technology:

Technology (from Greek τέχνη, techne, "art, skill, cunning of hand"; and -λογία, -logia[1]) is the collection of tools, including machinery, modifications, arrangements and procedures used by humans. Engineering is the discipline that seeks to study and design new technologies. Technologies significantly affect human as well as other animal species' ability to control and adapt to their natural environments.

source: http://en.wikipedia.org/wiki/Technology

Blue light (also the light of screens) keeps us awake longer. Lots can be found about this, for example: quote: http://www.dailymail.co.uk/health/article-2883950/Like-read-bed-Make-sure-s-real-book-Kindles-iPads-awake-study-warns.html

“Lead researcher Dr Anne-Marie Chang said screens can have an ‘extremely powerful effect’ on the body’s natural sleep pattern.

She added: ‘Participants reading a light-emitting eBook took longer to fall asleep and had reduced evening sleepiness, reduced melatonin secretion, later timing of their circadian clock and reduced next-morning alertness than when reading a printed book.’

Dr Charles Czeisler from Harvard University, who contributed to the study, added: ‘In the past 50 years, there has been a decline in average sleep duration and quality.”

http://criticalengineering.org/

THE CRITICAL ENGINEERING MANIFESTO

0. De Kritische Ingenieur beschouwt technologie als de meest transformerende taal van onze tijd die vorm geeft aan de manier waarop wij ons voortbewegen, communiceren en denken. Het is de taak van de Kritische Ingenieur om deze taal te bestuderen en te gebruiken, met als doel haar invloed bloot te leggen.   

1. De Kritische Ingenieur beschouwt elke vorm van technologie die ons afhankelijk maakt zowel een uitdaging als een bedreiging. Hoe groter de afhankelijkheid, des te belangrijker is het om deze te bestuderen, en het functioneren ervan bloot te leggen, ongeacht de dienaangaande eigendomsrechten of wettelijke bepalingen.   

2. De Kritische Ingenieur voedt het bewustzijn dat met elke technologische vooruitgang onze techno-politieke geletterdheid meer onder druk komt te staan.    3. De Kritische Ingenieur deconstrueert en moedigt het wantrouwen aan ten opzichte van weelderige gebruikerservaringen.   

4. De Kritische Ingenieur gaat voorbij aan het ‘ontzag van implementatie’, om de methoden van invloed en hun specifieke effecten vast te stellen.     5. De Kritische Ingenieur erkent dat elke vorm van technologie de gebruiker ervan vormt en beïnvloedt, evenredig aan de afhankelijkheid van deze gebruiker.   

6. De Kritische Ingenieur breidt het begrip ‘machine’ uit, om de onderlinge verbanden tussen apparaten, lichamen, agenten, machtsstructuren en netwerken te omschrijven.   

7. De Kritische Ingenieur observeert de ruimte tussen de productie en consumptie van technologie. Zodoende kan de Kritische Ingenieur snel reageren op veranderingen in deze ruimte, en momenten van onevenwichtigheid en misleiding aanschouwelijk maken.   

8. De Kritische Ingenieur kijkt naar de geschiedenis van de kunst, de architectuur, het activisme, de filosofie en de innovatie, en vindt exemplarische werken van Kritische Technologie. De strategieën, ideeën en werkplannen van deze disciplines worden overgenomen, hergebruikt en toegepast.   

9. De Kritische Ingenieur stelt vast dat de geschreven ‘codes’ zich steeds meer uitbreiden op het sociale en psychologische terrein, om zo het gedrag tussen mens en machine te reguleren. Door deze gewaarwording zoekt de Kritische Ingenieur naar manieren om beperkingen van de gebruiker en maatschappelijke acties te reconstrueren, bij wijze van digitale bloot legging.   

10. De Kritische Ingenieur beschouwt het gebruik maken van de kwetsbaarheid van een systeem als de meest wenselijke vorm van ontmaskering.   Translated into Dutch by "Mr. F". 

LUISTEREN P O D C A S T https://itunes.apple.com/be/podcast/nottingham-contemporary/id349866879?mt=2&i=162198330

http://opensource.wdka.nl/mediawiki/images/1/1f/FOURTHOUSANDWORDS_.pdf

T H I S I S A W O R K I N P R O G R E S S , N O T N E A R F I N I S H E D Y E T

T H A N K Y O U F O R R E A D I N G ,

I W I S H Y O U H A P P Y H O L I D A Y S A N D A G R E A T N E W Y E A R ,

L O T T E

errrorrr in mijn hoofd en aan het klooten met de sensor

Het opstarten voor deze opdracht gaat bijzonder moeizaam..

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik maar gewoon moet gaan beginnen want net zoals altijd blijf ik vast zitten bij het nadenken van wat ik nu wil gaan doen. Ik kan maar beter gewoon gaan beginnen.

Waar gaat het over?

‘Making a conscious experience is at once the most familiair and the most mysterious aspect of our lives.’

Mijn fascinatie voor alles in het hier en het nu, hoe de dingen werken en draaien, of juist niet. De realiteit van de werkelijkheid waarin we leven en hoe relatief die werkelijkheid is. We kunnen hem nergens mee vergelijken en dus nemen we hem voor lief en geloven dat deze waar is.

Jean Baudrillard bevraagd in zijn simulacrumtheorie de echtheid en de werkelijkheid van de beelden die wij denken te kennen. In een wereld die steeds digitaler wordt lijkt het alsof we het contact met de echte wereld zijn verloren, of aan het verliezen zijn. Hij stelt dat er steeds minder waarheid is, dat wij ons beeld van de werkelijkheid creëren door de beelden die wij zien vanuit de media. We denken bijvoorbeeld iets te weten omdat wij iets gezien hebben op televisie. Dan denk je dat je weet hoe iets er uit ziet, terwijl je dit niet in real life hebt ervaren.

Wat wil ik gaan doen? Een installatie bouwen (?) die de werkelijkheid van de wereld waarin wij leven bevraagt. Ik toon een beeld wat we allemaal kennen, de maan? (hier begin ik mee, wie weet eindigt het ergens anders) Maar is dat eigenlijk wel zo, de maan is 450500 kilometer van ons verwijderd. We zien een kleine witte stip aan onze nachtelijke hemel schijnen en denken uit de beelden die we vanuit de media kennen te weten hoe dit hemellichaam eruit ziet. Terwijl vrijwel niemand van ons er ook maar stap op gezet heeft of dichterbij is geweest dan 450500 kilometer ervan vandaan.

Wanneer de ruimte een plek wordt voor hyperrealiteit..

S T O R Y B O A R D S

MOVIE 1 MINUTE: How the tool has changed your practice

What do i want to do with my 'tool'

"We kennen de wereld nauwelijks meer vanuit eigen ervaringen maar voornamelijk uit simulacra"

In dit werk wil ik graag aan de hand van de simulacrumtheorie een statement over digital culture maken. Ik zie hier ook connecties naar mijn opleiding DBKV, dus misschien heb ik dan eindelijk gevonden wat mijn 'tool' is. Op deze manier zit er een 'educatief' onderdeel in het werk, ik geef de kijker een idee/visie mee waar over nagedacht kan worden. Uiteindelijk wil ik voor mijn afstuderen ongeveer hetzelfde gaan doen: met een beeldend werk afstuderen waarin mijn visie over een bepaald onderwerp naar voren komt, de kijker opnieuw laten kijken en nadenken.

Story board 1:

Story board 2:

Story board 3:

Story board 4:

P R O T O T Y P E

Ben nu aan het proberen om op en of andere rompslomp manier een maan idee te creëren.

M O O N far side - near side

M O O N far side L U N A R

Z E E F D R U K

F A S E N

F - A - S - E - N F - A - S - E - N

MON MOONY MOON

F a n t a s t i c F o r g e r i e s

A T H O U S A N D S W O R D S A N S W E R I N G

CLICK CLICK CLICK HIERRRRR: http://opensource.wdka.nl/mediawiki/images/9/9f/1000_words_answering.pdf

VENUS ALL OVER

V e n u s ( v a n M I l o )

V e n u s & D a l i

V e n u s

S a l v a d o r D a l i - Venus de Milo aux Tiroirs (1936) 1964

V e n u s, de godin van de liefde en de schoonheid (vruchtbaarheid), door de Grieken A p h r o d i t e genoemd, zij die geboren werd uit het schuim van de zee en door vele mannen en goden werd bemind, door Paris als schoonste verkozen, wist zij zelfs de oorlogsgod Mars in zoete slaap te krijgen…

M I N I S T U K J E G E S C H I E D E N I S Venus de Milo, zij die, door het toeval, gevonden (1820) werd op een moment dat zij nodig was. De normaliter trotse Fransen hadden onlangs de door Napoleon geroofde werken terug moeten geven aan hun rechtmatige eigenaren. Waaronder de geliefde Venus d’Medici, die men schreidend naar Florence zag vertrekken. Een concurend beeld voor de verloren gegane Venus bood een dak voor alles wat Parijs en het Louvre miste. Ondanks de inscriptie in het voetstuk anders vermeldde, werd het beeld dat gevonden was in een verscholen kelder op het (toen zelfs nog Turkse eiland) Milo (Melos, Grieks voor Appel) toegewezen aan de bekende beeldhouder Praxiteles. Ze kwam alsof zij geroepen was en paste bovendien geheel in de lijn van het neoclassicisme. De verkeerde signatuur bedierf te veel van deze hooggestemde gevoelens en verdween dus. Zij hoort echter thuis in de vroeger nogal gesmalde Hellenistische tijd. Zeker niet de klassieke periode. Dat leren ons de draperingen, de properties en details zoals de iets zwak gemodelleerde rug en haar mondpartij.

Er gaan vele verhalen de ronde over hoe zij haar armen verloren is en in welke houding die gezeten moeten hebben. Hield zij een appel vast, een sokkel of een gevechtslans. Wat deed dit beeld uit de oudheid op het provinciale Melos, hoe kwam zij daar en waarom was ze onder die boomstronk, in dat keldertje verstopt?

P R O C E S In het bijhouden van dagboeken ben ik nooit goed geweest. Daarom nu even een full update van de afgelopen tijd en waar het heen gaat met mijn project.

Nadat ik in het Boijmans het werk van Salvador Dali had uitgekozen (niet bedenkende dat de hoeveelheid details die het beeld heeft een obstakel zouden kunnen zijn bij het maken van de perfect copy) ben ik als eerste flink gaan google'en. Niet al te lang daarna vond ik online een perfect copy van Venus de Milo, iemand had toestemming gekregen om het beeld van alle mogelijke hoeken te fotograferen om het daarna gratis online aan te bieden als 3D-printbaar object, zie hier: http://www.thingiverse.com/thing:196037. Mijn plan was (nadat ik in twee werkplaatsen had overlegd) om van mijn ge3Dprinte Venus een mal te maken en de afgietsels die eruit kwamen wilde ik dusdanig bewerken dat ze een perfect copy van Venus met de lades van Dali zou worden omgetoverd.

Het printen ging in eerste instantie super goed, in een dag had ik 3 van de 6 onderdelen geprint (het waren wel de kleinste van de 3 bestanden maar hé, het bood perspectief ondanks Emiel van de digitale werkplaats me anders liet weten) Helaas kon ik de dagen erna niet printen wegens een super streng print beleid en lessen die voorrang hadden op mijn bezetting van een van de twee 3D-printers. De week erna ging ik weer verder, 's ochtends op maandag. Dat was ook het moment dat ik er achter kwam dat de nog te printen onderdelen, als ik het formaat van de andere geprinte onderdelen aan zou houden, meer dan twee weken zou duren. Tijd die ik niet heb, maar ik ging toch verder. Ik was immers al bezig. Nadat een print bestand finaal mis ging en ik de tijd voor mijn ogen was zag glijden nam ik het besluit dat dit sneller moest.

Ondertussen ben ik ook bezig geweest met het maken van een mal, deze heb ik uitgeprint met een flexibele soort plastic. Op dit moment heb ik er nog geen afgietsels van gemaakt dus ben super benieuwd hoe deze er uit komen te zien.

Daarom heb ik toen als een malle heel marktplaats afgezocht naar een beeld van Venus de Milo dat ik voor een redelijke prijs van iemand over kon nemen. Gelukkig was die daar, ergens in Spijkernisse. Dinsdag de 23e ben ik haar voor aanvang van de les van Tim op gaan halen, ik wilde er die dag meteen mee aan de slag maar de werkplaatsen waren al gesloten toen de les voorbij was. Daarom ben ik woensdag verder gegaan. De keramiek verplaats is op dit moment van het schooljaar echter nogal bagger bevoorraad dus wat ik wilde gaan doen was nog niet mogelijk. Voor nu heb ik het beeld onder gedompeld in totaal 200ml latex, in laagjes van ongeveer 20ml per keer. Als het goed is kan ik deze laag maandag (de 29e) verwijderen en binnenstebuiten keren waarna ze opblaasbaar is.

Ik heb een nieuwe mal gemaakt van haar gezicht, waarvan ik snoepjes wil maken die ik in de ballon wil gaan stoppen. Op deze manier is ze 'stuffed' with herself. Dit als verwijzing naar alle verhalen die over haar in de rondte gaan. De venus hoofd snoepjes zullen naar appel gaan smaken, de verboden vrucht (die ze hoogst waarschijnlijk in haar linker hand hield).

Nadat er 3 verschillende recepten en 5 pogingen tot het zelf maken van snoep gefaald hadden trok ik de conclusie dat dit een compleet nutteloze invulling was van de extreem korte tijd die we voor dit project hebben. En het feit dat ik eindelijk besloten had welke richting op wilde met mijn project hielp ook mee: dit zou een weerspiegeling zijn van een kant die ik perse niet op wilde gaan. Maar door gebrek aan een visie voor iets anders had ik deze optie toch maar wel gecreëerd, nu er andere opties waren kon ik deze rustig laten varen.

Afgietsel uit de (flexibele) mal, gebroken omdat ik ongeduldig was.

Venus uit haar latex jasje Vooral binnenstebuiten is het effect best wel tof geworden Als proefje heb ik de latex mal gevuld met gips. Hieruit kwam een onverwachts resultaat, ze dijde helemaal uit door de zwaartekracht en daardoor heeft ze een helemaal nieuwe uitstraling gekregen. Ze lijkt nu een totaal andere afkomst te hebben, i.p.v. Germaans? nu Aziatisch of Marokkaans.

Ijzeren standaard gemaakt zodat ik makkelijker in de latex mal kan gieten.

Weer een vervormde venus, deze keer van giethars

VENUS EN HET APPELTJE VOOR DE DORST

LATEX VENUS ONDER DE SCANNER

HARIBO WIKKEL

En nog een vervormde Venus, weer van gips maar totaal anders dan degene die ik gegoten heb.

B R A I N F A R T S V O O R V E N U S

- Venus uitdeelbaar maken, het tegenovergestelde wat de Fransen van haar maakten toen ze het beeld gevonden hadden.

- Wat is de Venus experience? Alleen gezicht borsten en knie belangrijk?

- Zelf Venus worden mogelijk voor iedereen, iets met een spiegel en zeefdruk?

- Melk van Venus te koop

- What's inside Venus? / What is she made of? Mini mal maken, Venus als snoepje

- All seeing Venus

- The Venus Story / A Venus Story. Sprookje, prints met een verhaar, haar niet bestaande armen die dingen uitbeelden

- See through Venus

- Opgeblazen Venus / ballon - stuffed with herself

- Serie grappige gebruiksvoorwerpen --> Venus wc-rol houder, venus afwasborstel, venus lepel. Op deze manier leg je Venus op plekken waar ze eigenlijk niet thuis hoort. Is het ongepast om deze 'waarde' te verlagen?

- Reeks mutaties en vervormingen

D I N G E N O M O V E R N A T E D E N K E N

- Hoe vaak is dit beeld al gekopieerd, wat is de waarde van mijn nieuwe copy's?

- Ingaan op de faulties

- Why is this relevant to digital craft / and my craft

- The relation to digital culture

- Hoe ga ik het presenteren?

- Herkenbaar- onherkenbaarheid van het beeld - verhouding daartussen

- Find relation between the craft and the object - what makes it stronger?

- iconoclasme - het vernietigen en veranderen van beelden

- Jesus restoration fail

T o o l s a n d T e c h

A L L E S S T A A T H I E R

http://opensource.wdka.nl/wiki//Group_3

A a n t e k e n i n g e n

1 . D e b a t a v o n d

2 . A T H O U S A N D w o r d s a n s w e r i n g

3 .

L o g b o e k

W e e k 1 , 2 , 3