Sanne & Robin

Theoretisch research

Ad Bergsma - het gezicht, het visitekaartje van de ziel. BOOK

Herkenningsstrategie Mensen lijken een stoel te herkennen aan de hand van contouren en losse onderdelen, zoals 4 poten, het zitvlak en de leiding. Gezichten daarentegen worden niet primair herkend aan de hand van elementen, maar door de relaties tussen de onderdelen. Van een gezicht wordt een (holistisch) totaalbeeld in het geheugen opgeslagen. Vandaar ook dat mensen vaak niet in staat zijn om te vertellen welke kleur ogen hun buurrvouw heeft of hoe haar neus eruit ziet, maar desondanks haar gezicht in één oogopslag herkennen. Dat de configuratie van de verschillende elementen in het gezicht belangrijk is wordt ook in experimenten bevestigd. Mensen blijken gezichten beter te onthouden als zij een globale omschrijving van een gezicht hebben gegeven, zoals vriendelijk, hard, mannelijk of popperig. De latere herkenning wordt echter niet verbeterd wanneer mensen wordt aangeleerd om zich te concentreren op details als de vorm van de neus, kleur van de ogen en de volheid van de lippen. De totaalindruk weegt het zwaarst. blz 52

Al eeuwenlang veronderstelt men dat er een vaste relatie bestaat tussen gelaat en karakter. De oude grieken opperden dat mensen het karakter zouden hebben van het dier waarop zij lijken. Zo zou een spitse neus wijzen op schranderheid, omdat jachthonden eveneens een scherpe neus hebben. Net als iemand met lange oren dwars en koppig zou zijn omdat ezels ook lange oren hebben. Even oude en even twijfelachtige theorieën komen uit China. De chinese interpretatie regels voor het aflezen van gezichten, Siang Mien, geven niet alleen aanwijzigingen voor het aflezen van iemands persoonlijkheid, maar ook voor het lot dat iemand te wachten staat. Elk moedervlekje heeft in Siang Mien een diepere betekenis en zo zouden vrouwen met een plek op hun bovenlip moeten rekenen op een zwaardere bevalling. blz 57

Het is absoluut zeker dat de onderdelen van de bouwkunst ontleend zijn aan de ledematen van de mens. Daarom moesten alle vensters in een ontwerp op elkaar lijken, net zoals ogen in het gezicht, en de ingang mocht op zichzelf staan , net zoals de mond een uniek element in het gelaat is. Michelangelo en collega’s hielden zich letterlijk aan dit soort regels. Zij bouwden bijvoorbeeld alleen gebouwen met een centraal gelegen deur omdat een gezicht met een scheve mond ook niet mooi is. De mens was voor hen de maat van alle dingen en deze gedachte heeft lang in de architectuur voortgeleefd. Dit kan bijvoorbeeld worden afgeleid worden aan de ontvangst van een Weens gebouw van Adolf Loos, een van de grondleggers van de moderne architectuur. Hij maakte voor het eerst nadrukkelijk gebruik van vierkante vensters zonder enig ornament. In de krant werd dit gebouw kritisch besproken onder de titel: het gebouw zonder wenkbrauwen. blz 109

De grootte van de pupil is gevoelig voor veel factoren. Daarom is de pupil wel beschreven als het enige zichtbare deel van de hersenen. De pupil reageert niet alleen op de hoeveelheid licht, maar de grootte ervan is ook afhankelijk van vermoeidheid, leeftijd, angst, alertheid en emotionele gesteldheid. Zo gaat sterke angst gepaard met een verwijding van de pupil omdat het gevaar op die manier goed kan worden waargenomen. De pupil verwijdt zich ook als reactie op aangename prikkels. Toon een heteroseksuele man een plaatje van een sensuele vrouw onzin pupillen zullen wijder worden. Mensen met grotere pupillen worden als aantrekkelijker en aardiger gezien. Vroeger in de renaissance vergrootten de vrouwen hun pupillen al met belladonna-oogdruppels en tegenwoordig wordt het ook gebruikt in de fotomodellen wereld. Pupil reacties kunnen ook aanwijzingen geven over ziekteprocessen in de hersenen. blz 169

Research

Seaman game