User:SvdVelden
Contents
Sven van der Velden
Sven van der Velden - mijn portfolio
Written Assignment
Written Assignment 1000 Woorden
File:Written Assignment VeldenSven.pdf
Logboek
Hierin staan mijn aantekeningen, tips, en resultaat aan de hand van besprekingen en feedback.
Daarbij alle updates en wekelijkse bevindingen die ik ben tegengekomen en heb gedaan!
Gekozen object voor Fantastic Forgeries
Zhang Huan, Poppy Field No.5, 2010, Collectie De Heus-Zomer
Een schilderij gemaakt met olieverf op linnen. Heldere kleuren aangebracht met een impasto techniek, waardoor de verf met grote hoeveelheden wordt aangebracht en opdroogd als een dikke laag op het doek. Hierdoor ontstaan lagen verf en geven het werk diepte en structuur.
De tentoonstelling brengt de verschillende standpunten van kunstenaars naar voren. Deze artistieke houdingen vormen samen een veelzijdig beeld van de hedendaagse kunstontwikkelingen in Beijing, met Shanghai als de hoofdstad van de Chinese kunst.
Achtergrondinformatie:
Poppy Fields features a series of vividly colored, oil on linen paintings that are uniquely intimate in scale and nature comparted the artist’s iconic large-scale Ash paintings and monumental sculptures. Zhang Huan employs a thick impasto technique and all-over style that engulfs the surface of each Poppy Field painting.
Observed at a distance, each work presents a mesmerizing field of candy-colored pink, teal, lilac and sand, which appears to pulsate with energy. Only upon closer inspection does each burst of color transform from the abstract into figurative. Tiny faces with round eyes and wild Cheshire grins become evident in close view, a reference to ancient Tibetan dance masks.
Skulls are a recurring image in Zhang Huan’s work and stem from the artist’s early explorations in performance, inspired by the body and human form. In 2007, the artist completed his Skull series, large-scale paintings made of incense ash collected from sites of Buddhist ritual and ceremony. Many paintings were titled Renaissance in reference to Buddhist philosophies of rebirth rather than the finality of death.
Opties voor een nieuw medium:
Risoprint, Zeefdruk, Breien (op de machine), Vlistex..
Bestaande kopieën:
Onderzoek voor 15-09-’14:
Zoeken naar kopieën van het object dat je na gaat maken om te kijken naar de waarde van het object.
Inspiratie van de kunstenaar:
Waar heeft hij het vandaan? en hoe heeft ie het gemaakt?
Nadenken over de manieren waarop je je gekozen object kan reproduceren.
Research en Productie-proces:
Bezoek aan Textielmuseum & Textiellab
Woensdagochtend ben ik in Tilburg onderzoek gaan doen naar de geschikte technieken voor het maken van een realistische kopie van Poppyfield No.5. Ik heb daar met een aantal werknemers gepraat over de technieken en de mogelijkheden betreffende mijn gekozen kunstwerk, en hoe ik de effecten die erin zitten het beste kan bereiken.
Hieronder zijn de foto's te zien van mijn bezoek aan het Textiellab. De werkneemster die aanwezig was bij de breimachine wist me een hoop te vertellen over de eindeloze materialen waar je mee kan varieren en hoe je structuur aan kan brengen in je werk. Dit was erg fijn om de expertise te hebben van iemand die daar veel over weet.
Helaas is het niet mogelijk om in het Textiellab te werken omdat de selectieprocedure al geweest is voor studenten. Het zou kunnen om als particulier een offerte aan te vragen voor formaat, steken en kleur op basis van een afbeelding dan zou het kunnen dat hij gerealiseerd word. De vraag is of hij optijd af is.. Liever ga ik zelf aan de slag en probeer ik het op de machine die we op school hebben.
3D Printen
Aan het eind van de middag ben ik bij 2 vrienden op bezoek geweest die hun 3d printer aan hadden staan. Ik heb toen gevraagd of ze voor mij ook wat wouden printen en heb op thingiverse een voorbeeld gevonden wat leek op de structuur van mijn olieschilderij, dus daar hebben we ook een testje van gemaakt. Stukje structuur van een schilderij van 5cm x 5cm. Opzich tof, maar meer als extra testje.
Machinaal Breien
Nu is het een kwestie van bestand opmaken en kijken of ik aan de slag kan hier op school met het breien van dit patroon.
Uiteindelijk is het niet haalbaar om te gaan borduren op school omdat er te weinig kleur gebruikt kan worden. Het is mogelijk om 2 kleuren te gebruiken en daar houd het dan ook gelijk mee op. Super jammer, maar de andere optie is waarschijnlijk nog veel beter.
Foto Borduren
Op de academie van de Willem de Kooning is het mogelijk om machinaal te borduren vanaf een foto. Je kan een uitgebreid pallet aan gekleurde garen kiezen, en je afbeelding zo uitgebreid in kleur maken als je zelf wilt. Het is het beste om de kleuren tot een bepaald aantal te reduceren als je een hele gedetaileerde afbeelding hebt, zoals ik die een heb.
Ik ben aan de slag gegaan met mijn digitale bestand om te kijken of ik een contrast aan kon brengen tussen alle kleuren. Dit is om het gemakkelijker te maken voor de machine en het programma om kleuren te herkennen en te onderscheiden. Ik heb de afbeelding gereduceerd tot 16 kleuren, waarvan er op het moment van testen 12 kleuren werden herkend. Om niet teveel tijd te beslaan hebben we 1/16e deel gekozen van de originele afbeelding.
Proces van het eerste testborduursel:
Het voorbeeld hieronder is 6,5cm hoog x 5cm breed, en het resultaat is erg tof:
Voor de volgende keer is het zaak om de afbeelding toch net iets minder kleur te geven omdat het simpelweg teveel tijd in beslag neemt. De eerstvolgende test krijgt hopelijk 10 tot 12 kleuren, en is op geschaalde groote van 26cm hoog x 20cm breed!
Deze ga ik donderdag ochtend maken.
Fantastic Forgery van Poppyfield no.5:
Ik heb een aantal van de kleuren weg moeten laten omdat deze te dicht bij elkaar liggen. Hierdoor pakt het programma niet alle kleuren. Uiteindelijk zijn er 8 kleuren overgebleven en die zitten in deze verwerkt. Het resultaat mag er zijn vind ik zelf. Van een afstand lijkt het geschilderd en heeft het een speels effect. De random patronen die ontstaan tijdens het maken van het borduursel zijn echt prachtig en inspirerend!
Proces van het tweede borduursel om vorm & structuur te onderzoeken:
Het voorbeeld hieronder is 24cm hoog x 18cm breed:
Ik heb hier verschillende vormen geborduurd met de machine om te kijken of het programma op groote en dikte gaat kijken naar een bepaald patroon. Hij bepaald per groote van het object zijn route om het te gaan vullen. In het meeste geval is dat diagonaal. Hoe kleiner de vorm is hoe efficienter het patroon van borduren gaat zijn. Voor het grote deel van de vormen is de machine erg random met z'n vormen. Ook bepaald het programma per kleur de richting van de steken. Hier heb ik gebruik van gemaakt in de volgende interpretaties die ik heb gemaakt op basis van kleur, steekrichtingen, dikte en hoogte en schaduwwerkingen in draad en materiaal.
Proces van de interpretaties aan de hand van vorm, kleur, dikte & structuur te onderzoeken:
Op basis van voorgaande studie heb ik interpretaties gemaakt van portretten in lijntekeningen. Optische illusies die je op het eerste oog niet ziet, maar als je goed kijkt zie je ineens een schouderpartij of oog. Zo wordt je blik begeleid naar de rest van het hoofd en is het duidelijk wat er aan de hand is met dit werk. Ik heb hier gebruik gemaakt van de lijndiktes en steekrichtingen van het programma. Een borduurgaren waar verschillende kleuren in verwerkt zitten versterken het effect van de schaduwwerking in het canvas.
Werkbestanden
Coole Sensor Demo:
Ik heb de Proximity sensor gekozen en daarmee een afstandsmeter gemaakt die muziek kan maken. Of beter gezegd geluiden. Normaal draait een plaat rond op een vaste ondergrond en wordt er iets afgelezen. Ik heb mijn demo zo gemaakt dat het andersom is. Nu draait de sensor met een kop in het midden rond en als die iets in z'n vizier krijgt gaat er een bliepje af aan de hand van hoe ver weg het object is. Er kan dus een soort van melodie gemaakt worden met obstakels die je zelf kan opzetten als gebruiker. De toonhoogtes kunnen ook veranderd worden als er meer moeite wordt gestoken in het programmeren van de afstellingen in Arduino.
Tools of the Trade:
Motivatie
Porselein maken is een vakmanschap dat op een analoge manier wordt gemaakt. Tijdens mijn stage op dit moment leer ik heel veel van deze techniek en zou goed aansluiten op deze minor. Een aantal onderdelen in het proces zouden op een interessante manier digitaal vervaardigd kunnen worden en ik denk dat hier zeker mogelijkheden liggen om mijn eigen stijl te combineren met een digitale productie wijze en het vakmanschap van het gieten en afwerken om zo mijn ideeën, experimenten en technieken tot een optimale manier te benutten. Ik vind het fascinerend om binnen dit kader de grenzen op te zoeken van het produceren en vervaardigen van alternatieve technieken voor een ambacht. Hoe kan deze voor een deel gedigitaliseerd worden zonder de waarde van het handgemaakte te verliezen? Een samenhang vinden in digitale productie methodes en het do it yourself aspect binnen een ambacht die steeds kleiner en exclusiever wordt.
Vanuit dit vertrekpunt lijkt het me enorm interessant om hier mee aan de slag te gaan voor deze opdracht. Hoe ik het moet gaan toepassen en volledig binnen de eisen van de assignment kan verwerken ben ik goed over na aan het denken.
Thema's & Statement
Eerste idee:
Proximity en Touch
Human Interactions
In de tijd van digitalisatie in een designproces kan het zijn dat de vrijheid en plezier van het spelen nog wel eens weg wil vallen. Ik wil dit behouden en ervoor zorgen dat je plezier en vrijheid kan hebben in het maken van een design door middel van een designtool wat bediend kan worden door de toeschouwer. Hierin staat plezier maken centraal en kun je alleen of in groepsverband designen. Ik wil een interactieve machine / installatie maken waarin mensen zelf kunnen zorgen voor een design.
Product Design in de vorm van een speelse installatie waar een grafische of ruimtelijke uiting uit kan komen door middel van de actie en handeling van de gebruiker.
Inspiratie:
Uit de tekst CREATIEF GEREEDSCHAP die Jon ons laatst had opgegeven te lezen voor research stonden een hoop toffe elementen die ik goed vind passen bij het aanvankelijke idee dat ik had over een tool die ik graag zou willen maken:
De invloed van gereedschap, van mes tot hamer tot 3D-printer, op een ontwerp is niet te onderschatten. Het gereedschap dicteert de mogelijkheden van de vormgever en daarmee ook de vorm. Deze invloed wordt niet altijd erkent of wordt zelfs onwenselijk geacht. Gereedschap, en dan met name machinaal gereedschap, wordt ook vaak als een negatieve invloed op het ontwerpproces bezien. De vrijheid van de ontwerper, hoe subjectief dit begrip ook is, zou worden ingeperkt door de komst van machines en het verdwijnen van handarbeid.
Wat we precies onder gereedschap verstaan, is voor interpretatie vatbaar. In eerste instantie is gereedschap een extensie van het menselijk lichaam, om een taak uit te voeren of een medium te kunnen manipuleren. Gereedschap, net als de hand, werkt in twee richtingen, als een effect uitlokkend en als een verkennend werktuig. Een gereedschap werkt nauw samen met een medium, dat wordt gemanipuleerd en gevormd tot een uiteindelijk artefact. Wanneer een persoon een intensieve oefening heeft in het gebruik van een bepaald stuk gereedschap, verdwijnt het gereedschap en wordt het één met het lichaam.
Storyboard eerste idee
Technical Walkthrough:
Plaatje 1 & 2: Constante draaiing van een lp speler heeft me geïnspireerd om een draaischijf te maken waar je een zuigende grondstof in korrelvorm op kan gieten.
Plaatje 3 & 4: Door de draaiing van de schijf valt het suiker, zout, soda, zand op de plaat en ontstaan er cirkels van het materiaal. Deze stapelen zich op en maken een circulair patroon op de plaat. Je kan hem zo groot, klein, hoog en laag maken als je zelf wilt. De gebruiker bepaalt de vorm.
Plaatje 5 & 6: Het materiaal waar je in wil gieten moet eerst gefixeerd worden door middel van het bovenste laagje nat te spuiten met water-nevel, uit bijvoorbeeld een plantenspuit. Als dat gedaan is, is de mal hard genoeg voor even om niet weg te zakken en kun je het vloeibare keramiek erin gieten.
Plaatje 7 & 8: Het zout, suiker, soda of zand zuigt het vocht uit het keramiek en laat een harde laag achter in de mal. Die harde laag is je positieve mal en gelijk je uiteindelijke product.
Plaatje 9 & 10: De grondstof is ideaal omdat het de zuigende werking van gips heeft, maar in een modulaire vorm te verkrijgen is. Zo kun je direct keramiek gieten in je mal die je hebt gemaakt en de afwerking van het product en structuur kunnen bepalend zijn voor de afwerking van je gietsel.
Storyboard:
Vragen voor mezelf om dit specifieker te maken en relevant:
Hoe kan ik hier digitale elementen aan toevoegen? Conditional Design?
Conclusie:
“Hoe kan ik hier stappen uit het proces weglaten en toch interessante voorwerpen maken?”
Mijn eerste gedachte was om keramiek direct te gieten in een grondstof die al modulair is. Zoals in het zand. Of een grondstof als zout, suiker of soda. Met deze handeling laat je het hele proces van een vaste mal maken weg en heb je altijd een unieke vorm en de verschillende grondstoffen zorgen voor structuur en afwerking in je gemaakte object.
De nadelen van het eenzijdig gieten van grondstof op een draaiende ondergrond is dat je alleen cirkels kan maken en maar een object per keer kan hebben. Dit was met deze techniek van produceren nogal beperkend en op dat moment ook op geen enkele manier uit te breiden om spannende vormen te kunnen maken.
Testmodellen
Na het verder zoeken naar inspiratie en het zien van een een aflevering op 24Kitchen van Rudolph’s Bakery waarin hij geheel toevallig een spuit gebruikte waar diverse vormen in kunnen zodat je allerlei glazuren, slagroom en vormen aan kan brengen was ik uitgekomen bij extrusie. Eenzijdige extrusie wel te verstaan. Het is een manier van materiaal in verschillende vormen uit een luchtdichte koker persen onder druk. De diversiteit aan vormen waar het materiaal doorheen moet komen bepaalt de structuur en afmeting van je geperste materiaal.
Ik heb zo’n extrusie spuit gekocht en ben vormen gaan maken met porseleinklei in een semi-vaste vorm. Hier kwamen de leukste kleine objecten uit in diverse vormen en maten. Als eerste heb ik restjes vloeibaar porselein op laten drogen totdat de substantie tussen pannekoekenbeslag en koekjesdeeg in zat.
Een eerste testmodel wat ik wou proberen was een uitvergrootte kitspuit. Dat was geen succes omdat het materiaal van de spuit niet te combineren was met een andere soort metaal. Deze staat hieronder afgebeeld:
Nadat duidelijk was dat dit geen vruchten af zou kunnen werpen ben ik aan de slag gegaan met een houten model waar een grote koker in past. Door middel van een druk- en draaisysteem heb ik uit kunnen testen of dat genoeg was om een grote hoeveelheid klei te kunnen persen. Een simpel druksysteem bleek niet afdoende. Als je een grote hoeveelheid klei wilt persen heb je gelijkmatige drukverdeling nodig en een hefboom nodig die de klei gelijkmatig naar beneden kan duwen en zo uit de vormen kan extruderen.
Hieronder ben ik de onderdelen voor een verbetering aan de machine aan het CNCen.
Ik heb gekozen voor een draaiende hefboom om de machine mee te bedienen, omdat je daar ook gelijk de uitstraling mee geeft dat er daadwerkelijk een gebruiker nodig is die een constant tempo moet leveren om materiaal te kunnen leveren. In de bovenste en middelste cirkel kunnen metalen platen met tapdraad waar daarna een hefboom in geplaatst kan worden. Op deze manier kan de drukkende beweging door worden gedraaid en heeft het minder druk nodig om te persen.
Er moet ook plaats zijn voor het platform aan de onderkant van de pers, dus er moet ruimte zijn om relatief grote objecten onder te kunnen maken. Een van de andere gegevens is dat er ook ruimte is om je materiaal in te kunnen doen met een buffer om je drukpers naar beneden te kunnen draaien.
Eindmodel
In het maken van de testmodellen en de uiteindelijke versie heb ik gemerkt dat het niet makkelijk is om een machine te maken die op een tafelformaat kan blijven. Het is een groot object geworden waar je boven kan staan en waar je nog best veel gewicht op moet drukken wil je je materiaal eruit krijgen. De keramiek pers straalt ook wel ambacht uit. Je ziet dat je het met de hand moet bedienen, maar hebt nog niet gelijk door wat je er mee moet doen. Duidelijk is dat er geperst kan worden, maar wat, dat is alleen voor de gebruiker vanzelfsprekend.
De pers is in eerste instantie bedacht om bouwstenen te maken met een diversiteit aan structuren en patronen om daarmee weer grotere objecten te kunnen opbouwen. Door de verandering en komst van het draaiende platform aan de onderkant is het een machine geworden waar je individuele objecten mee kan maken. Deze toevoeging maakt dat het een persoonlijke machine is geworden waar je een diversiteit aan structuren in kwijt kan. Er kan ook eindeloos gevarieerd worden in patronen die rond kunnen draaien met of zonder onderbrekingen. Omdat ik weet wat de structuren zijn, het materiaal ken en hoe de draaiende patronen zich gaan verhouden tot de vormen ben ik in staat de machine te bedienen en de uiteindelijke vormen op een dusdanige manier te sturen dat ik een persoonlijke uitkomst kan bedenken.
Mijn persoonlijke relatie met de machine is dat ik vrijwel vanaf het begin van mijn opleiding als product designer aan de Willem de Kooning Academie een gezonde interesse heb in keramiek en alles wat daarmee te maken heeft. Je kan er eindeloos veel gave dingen mee maken in allerlei vormen en maten. Dit is wederom een hele leuke stap in mijn opleiding om een machine te maken die deels met de hand en deels digitaal objecten en producten van keramiek kan maken. De schoonheid en puurheid van het materiaal is op zichzelf al een bijzonder iets. Om daar vorm en eigen gefabriceerde structuren aan toe te kunnen voegen, maakt dat dit iets speciaals is.
Structuren bedacht op basis van inspiratie en eigen getekende vormen zorgen voor een bepaalde eigenheid en persoonlijke touch binnen het ontwerpproces. Zodra je dit hebt gedaan bepaal je vanaf het begin de basis voor je ontwerp. De door jou geprogrammeerde patronen in het platform geven ook een bepaalde doorslag in het ontwerp, maar waar het uiteindelijk op neer komt is dat toeval en zwaartekracht zorgen voor de schoonheid en imperfectie van het door jou gemaakte ontwerp.
