RIJGEN

Voor mij is stitching het bij elkaar brengen van twee stuks van hetzelfde materiaal, door het gebruik van naald en draad. Een belangrijke voorwaarden hiervan is dat deze altijd weer van elkaar gescheiden kunnen worden. Bijvoorbeeld door een tormesje.

Door hoe ik stitching aan het begin van het kwartaal gedefineerd heb voor mezelf (lees hierboven), ben ik gaan kijken naar met welke materialen interessant zouden zijn om met elkaar te verbinden. Al snel kwam ik op het idee om mensen aan elkaar te stitchen. Naast dat je doormiddel van het draad mensen letterlijk met elkaar verbind leek het me ongelofelijk interessant dat er, hoogstwaarschijnlijk, ook figuurlijk een verbindingen tussen de, letterlijk, met elkaar verbonden mensen plaats zou vinden.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-1-

Het eerste experiment, met het aan elkaar rijgen van mensen, was een test. Al kan een test voor mij al vaak het / een werk zijn, wilde ik voordat ik dit voor het echie ging doen. Dit omdat ik op een experimentele manier met andere mensen te werk zou gaan. Ik wilde weten of het überhaupt mogelijk zou zijn om mensen aan elkaar te stitchen, of dat dit, bijvoorbeeld, te pijnlijk of ongemakkelijk zou zijn. Daarbij was het belangrijk om te weten hoe het er op het beeld uit zou zien. Van het aan elkaar stitchen van mensen zou, na dit gedaan te hebben, niks meer over blijven behalve de ervaring. Tenzij ik dit goed vast wist te leggen.

Voor deze test heb ik twee mensen, Anne en Puck, aan elkaar gestiched. Ik heb hierbij gebruik gemaakt van naald en draad die beide, voordat ze door de gaatjes gingen, doordrenkt werden met sterilon. Anne en Puck zijn verbonden doormiddel van Anne's lip piercing en Puck's neus piercing. Op de afbeeldingen hieronder en op de video (https://www.youtube.com/watch?v=E3DkRV4r2AI&feature=youtu.be) is het experiment te zien.

> Fijn aan deze test was dat het mogelijk bleek om mensen aan elkaar vast te stitchen. Van wat ik hoorde van mijn models was het niet het fijnste gevoel dat er is, maar het was oké. Mits de draad op een langzame en geleidelijke manier door het gaatje gehaald werd. Al voelde het wel raar.

> Interssant was dat door het aan elkaar rijgen van elkaar er inderdaad een band werd gelegd. Beide modellen ervoer het met elkaar verbonden zijn als intiem.

> Na deze test ben ik er achtergekomen dat ik niet mensen aan elkaar gestiched heb, maar ze, beter gezegd, aan elkaar geregen heb. Zoals op deze, Tammy like, video te zien is: https://www.youtube.com/watch?v=8MJtH0RBmWU&list=PLJ_R-Y71rzs3bqn3OJVS7TaM17xMNTLEf . .

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-2-

Bij het tweede experiment maakte ik weer gebruik van twee mensen, Anne & Laila. De draad ging door de neus- en tepelpiercing van Anne en door verschillende gaatjes in de oren van Anne en Laila. De video is hier te zien: https://www.youtube.com/watch?v=k71BW41qaCA

Bij dit, oftewel het tweede, experiment was er meer concentratie. Hierdoor was het ook intenser en intiemer.

Het mooiste, en interessantste(!), van dit experiment was dat voor mij de twee lichamen die met elkaar verbonden waren veranderde in een soort gebergte. Twee bergen die, doormiddel van dun draad met elkaar verbonden zijn, en naast elkaar gedijen. Ik vind het ongelofelijk interessant hoe de stilstaande lichamen heel langzaam bewegen en daarmee spanning op de verbinden draden uitoefent. In hoeverre Anne & Laila met elkaar verbonden zijn is te zien aan de spanning van de draden.

Gek is dat, al rijg ik de personen aan elkaar, ik niet geheel deel uitmaak van het met elkaar verbonden zijn. Ik voel het lichamelijk niet. Het is belangrijk om dit zelf ook te ervaren.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-3-

Bij het derde experiment heb ik mezelf vastgeregen aan Laila. Zoals hierboven genoemd vond ik het belangrijk om het, aan iemand anders vast geregen te zijn, zelf te ervaren. Daarnaast leek het me een mooie en interessante ervaring.

Bij dit derde experiment is er gebruikt gemaakt van verschillende gaatjes in de oren van Laila en mij. We hebben verschillende dingen geprobeerd, van het zo veel mogelijk draad door één gaatje halen tot het sluiten van de ogen en, doormiddel van het hoofd en lichaam te bewegen, de ander aan te voelen.

> Rijgen / frontaal: https://www.youtube.com/watch?v=sHa_s3bBKs4&feature=youtu.be

> Movement / 35%: https://www.youtube.com/watch?v=3iNsJ2-9w5U&feature=youtu.be

> Movement / Eyes Shut / 35% : https://www.youtube.com/watch?v=A_dca_lfdH0&feature=youtu.be

Het vastgeregen aan iemand anders zijn heb ik als zeer intiem ervaren. Ik vond het een gekke doch fijne gewaarwording. Doordat je, letterlijk, aan elkaar vast zit voel je de kleinste beweging van de ander. Je bent je hierdoor heel erg bewust van die ander, maar juist ook van jezelf.

Geweldig vond ik het experiment waarbij Laila en ik beide onze ogen sloten waarna we, doormiddel van bewegingen met ons hoofd en ons lichaam, de ander dwongen om zich ook te bewegen. Naast dat ik het beeld erg mooi vind, de gedwongen poses en houdingen door de ander, was het een zeer intieme ervaring. Het voelde heel erg zen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dit een therapie voor iets zou zijn. 'Sta in contact met jezelf en .... (vul iemand anders in)'.