User:Puck
STATEMENT Voor deze practice ben ik bezig geweest met het onderwerp: stiching. Doordat er van mij verwacht werd dat ik ging experimenten met verschillende materialen en verschillende variaties van naaien (breien, borduren, weven etc) kwam ik moeilijk op gang. Ik werk vaak vanuit ee concept en dit was dan ook een grote uitdaging voor mij.
Uiteindelijk, na toch wat dingentjes te hebben geprobeerd, kreeg ik een sterke interesse voor stroom geleidend garen (conductive thread). Hier ben ik mee gaan experimenteren en dit vond ik erg leuk om te doen. De mogelijkheden waren uiteindelijk niet echt spectaculair maar het bracht me wel op nieuwe ideeën.
Tijdens dit kwartaal heb ik, voor mijn keuze vak, een kussen gemaakt waarin je berichtjes achter kan laten. Het conductive thread was hier perfect geschikt voor en dit was mijn eerste mogelijkheid om deze te verwerken in een leuk projectje. Hierna ben ik meer gaan experimenteren met het draad. Hoe warm kan dit materiaal worden voordat het in brand vliegt en hoeveel stroom heb ik daar voor nodig? Lang bleef het twijfelachtig wat ik wilde maken. Zou het een portemonnee worden die in de fik vliegt zodra je er geld in stopt? Word het een kamer waarin je met geld kan strooien waardoor dit geld als contactjes werken en er iets in gang wordt gezet? Of ga ik de warmte van het draad gebruiken om een typmachine te maken? Een paar dagen voor de deadline maakte ik een keuze en hier heb ik de afgelopen dagen dan ook heel hard aan gewerkt. Het is een typmachine geworden die werkt op warmte. Het is een interactief werk wat de kijker zelf kan besturen. Door middel van de knopjes te verbinden, komt er stroom op de letterzakjes te staan. Hierdoor wordt het gebruikte garen warm en verhit het op warmte reagerende papier. Op deze manier kun je zelf bepalen welke letter je gebruikt. Met de letters T H I S N A R T kun je verschillende zinnen of worden maken. Bijvoorbeeld :this is art of this isn t art, Hierbij stel ik de gebruiker van de machine de vraag: Is dit kunst? Het antwoord kunnen ze zo invullen?
Voor dit project heb ik conductive thread als uitgangspunt genomen. Tijdens een gesprek met Jon en Roel werd het duidelijk dat ik vooral mijn eigen werkwijze niet aan de kant moest zetten. Hierdoor besefte ik me dat ik een interactief werk wilde maken (zoals ik eigenlijk altijd doe). Het stroomgeleidende draad zou mij daar enorm bij helpen. Hoe ik het ging doen bleef lang onbeslist. Tot dinsdag ochtend had ik geen keuzes gemaakt en deze typmachine is op het laatste moment nog ontwikkeld. Helaas heb ik niet alle gewenste letters kunnen gebruiken. Ik wilde eigenlijk de zin maken: Art is anything you can get away with. Dit omdat ik van mening ben dat als je een goed verhaal heb, je kunst zou je mouw kan schudden. Ook had ik niet het gevoel dat ik echt met kunst maken bezig was. Het was een soort van verplichting waar ik helemaal niet op zat te wachten en dit maakte het moeilijk om er aan te beginnen. Toen ik eenmaal op gang was, vond ik het erg leuk om er mee bezig te zijn en dit voelde voor mij al meer als mijn ding doen en dus een goed kunstwerk maken. Nog steeds trek ik in twijfel of ik daadwerkelijk kunst heb gemaakt maar daar hoeft t op dit moment gelukkig niet over te gaan.
Tijdens dit kwartaal heb ik een machine gemaakt, een nieuw gereedschap. Door middel van stof, geleidende garen, stroom en thermopapier maakte ik een typmachine. Ik heb de techniek: Stichting gebruikt om een nieuwe vorm van drukken te creëren. Ik heb een machine voort laten komen uit een craft en dat zou vervolgens, wellicht, kunst genoemd kunnen worden. De letters op de machine zijn natuurlijk specifiek uitgekozen.Door een aantal letters te gebruiken, is de gebruiker beperkt in zijn schrijven. Dit is hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld. Mijn hoofd kwam niet op gang en mijn lichaam al helemaal niet. Ik voelde me onderdrukt door de technieken die ik moest uitvoeren. Mijn conceptuele werkwijze werd naar mijn idee, volledig aan de kant gezet. Dit kwam grotendeels door mijzelf. Dit gevoel zou de kijker ook kunnen ervaren. Ik ben erg benieuwd naar de uitkomst van dit werk en ik hoop dat hij werkt. De laatste dag en ik moet hem nog testen. Typisch iets voor mij. Ik hoop dat ik het ooit ga leren.
De techniek: stichting is een eeuwen oude techniek. In de oertijd gebruikte men darmen van koeien en ander vee om het leer, van het zelfde beest, aan elkaar te naaien. Ze kregen behoefte aan kleding omdat het klimaat steeds kouder werd en de beharing om hun lichaam niet meer genoeg was. Kleding was eerst praktisch en werd daarna een decoratief iets. Het naaien van kleding is dus al heel lang, erg belangrijk voor een mens. Net als bij de Egyptenaren, maakt kleding wie je bent. Vaak kun je aan iemands kleding zien, wat voor soort type het is. Dit is dus ook erg belangrijk voor jou als persoon. Het naaien en weven werd niet alleen voor kleding gebruikt. Ook werden er kleden mee gemaakt. Deze konden zowel een praktische als decoratieve functie hebben. Tegenwoordig kan naaien en borduren dus ook verwerkt worden in kunst. Of deze techniek dan een praktische of een decoratieve fuctie heeft, is de vraag.
Het geleidende draad in combinatie met stroom en thermopapier, wat ik als uitgangpunt heb gebruikt dit kwartaal, heeft mijn motivatie voor het maken van een werk, verhoogd. Ook ben ik positief verrast door de uitkomt van het experimenteren. Ik zag er zeer tegen op om te beginnen maar uiteindelijk heeft het ‘beginnen’ me erg geholpen in het proces van maken. Ik vond het heel tof om met stroom te werken. Dat klinkt misschien een beetje raar maar ik voel me aangetrokken tot het interactive station en ik denk dat ik hier zeker vaker te vinden zal zijn.
Waarom ik me geroepen voel als kunstenaar is erg makkelijk. Ik vind dat mensen het zichzelf heel erg moeilijk maken. Door mijn werk en de confronterende houding, probeer ik mensen uit hun comfort zone te trekken. Als ik ze hier uit heb, wil ik ze laten zien dat ze niet bang hoeven te zijn voor wat er gaat gebeuren. Er gebeurt namelijk alleen iets in je hoofd. Zodra dat recht is getrokken, kan ik stoppen met dingen maken. Ook met dit werk vraag ik iets van de kijker. Ik vraag ze iets aan te raken en zelf iets te creëren. Een mening te geven, ergens over na te denken. Is dit kunst? Of is het gewoon een snel in elkaar gezette typmachine zonder enige functie?
